در سالروز میلاد مبارکه و در عصری که حصار پولادین تحجر و تنگ نظری از یکسو و تبلیغات استثمارگرانه از سوی دیگر هویت دینی و انسانی را تهدید می کرد، مردی از تبار فاطمه (س) به دینا آمد. او که از نسل زهرا (س) بود و او را الگوی خود معرفی می کرد، همگان را در همه امور بر الگوگیری از آن پاکان هستی توصیه می نمود و می فرمود: تمام هویت های کمالی که در انسان متصور است و خدا عنایت کرده، در فاطمه (س) است. تمام خصوصیات انبیا در اوست.
فاطمه زهرا (علیها السلام) در نزد شیعیان اگر چه امام نیست، اما مقام و منزلت او در نزد خداوند و در بین مسلمانان به خصوص شیعیان، نه تنها کمتر از سایر ائمه نیست، بلکه آن حضرت همتای امیر المؤمنین و دارای منزلتی عظیم تر از سایر ائمه طاهرین (علیهم السلام) می باشد
امام خمینی (س) در زمینه آنچه می توان ذیل حقوق شهروندی طبقه بندی کرد، پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در ضمن طرح برخی مسائل فقهی و به ویژه، آن دسته از مسائلی که پس زمینه های کلامی هم دارند، با نگاهی به آینده و افقی هرچند در آن ایام دور از دسترس، توجهاتی به موضوعاتی کرده اند که نشان می دهد فقیهی با دغدغه های اجتماعی بوده اند. ایشان هم در ضمن نقد وضعیت موجود جامعه در آن ایام، به نحو سلبی و هم در پاره ای از موارد به نحو ایجابی به نکات قابل توجهی رسیده اند. در پی شکل گیری نهضت دینی در ایران و اقتضائات این نهضت، طبیعی است که این عطف توجه بیشتر شده است.
حقوق مردم در یک حکومت دینی از دو منظر قابل بحث است یکی این که بگوییم مردم در حکومت دینی دارای چه حقی هستند، به عبارت دیگر در یک نظام حقوقی که حاکمیت را از آن دین می داند چه حقی برای مردم قرار داده شده. این یک منظر است، یک منظر این که در فرض تزاحم بین این حقوق با هم، ما کدام حق را بر دیگری اولویت می بخشیم.
پیوسته به نکته امام توجه داشته باشیم که از مکاید شیطان است که پیوسته انسان را از این کار (زدودن حب دنیا) منع می کند و می گوید این کار تو نیست. مگر می شود بدون محبت به دنیا در این دنیا زندگی کرد و هیچ چیز را در دنیا دوست نداشت. این کار را به زمانی بهتر موکول کن. در واقع شیطان، تمام تلاش خود را برای سخت جلوه دادن سیر و سلوک به کار می برد.
عشق به مردم از ویژگیهای امام خمینی (س) است. او با تمام وجود امت را دوست می داشت و خود را وقف آنان کرد و هرچه در توان داشت در راستای مصالح ملی به کار می گرفت. او خود را وامدار مردم و آنان را ولی نعمت خویش می دانست و خود را خدمتگزار معرفی می کرد.
بنیانگذار جمهوری اسلامی در روز سوم اسفندماه سال 1367 با صدور پیامی خطاب به روحانیون، مراجع، مدرسین، طلاب و ائمه جمعه و جماعات که منشور روحانیت نام گرفت استراتژی نظام جمهوری اسلامی ایران و رسالت حوزههای علمیه را تعیین کردند.
حمایت اهل قلم و صاحب نظران از انقلاب نوپای اسلامی ایران میتوانست در حوزههای فکری و فرهنگی نقش سازنده و تعیینکنندهای داشته باشد
محسن رفیق دوست که از اولین روزهای تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در این نهاد فعالیت می کرد و حتی عنوان تنها وزیر سپاه پاسداران را به خود اختصاص داد، فکر تشکیل نیرویی برای حراست از انقلاب اسلامی درحال پیروزی را مربوط به سال های مبارزه با رژیم طاغوت دانست و تصریح کرد:« این فکر در بین تعدادی از آشنایان و در راس همه اینها در ذهن برادر شهید محمد منتظری شکل گرفت. دغدغه ایشان این بود که باید نیرویی برای حفاظت از انقلاب به وجود بیاید.»
بررسی شخصیت بانوی تاریخ ساز جامعه اسلامی یعنی حضرت فاطمه زهرا – سلام الله علیها – این باور را تقویت می کند که معرفی این الگو به جامعه می تواند تأثیرات بسیار مثبتی در فرهنگ جامعه بخصوص بانوان محترم داشته باشد و ایام فاطمیه فرصت مناسبی برای تبیین ابعاد شخصیتی این بانوی بزرگ اسلام است.
حوزۀ فعالیتهای زنان تنها محدود به مسئولیتهای خانوادگی نیست، بلکه شامل کسب دانش، انتقال تحقیق و ارائۀ خدمات به جامعه با استفاده از تجربیات زندگی واقعی می باشد.
باور ملت ایران به شعار اساسی امام خمینی یعنی «ما می توانیم» در عرصه های مختلف، به نماد سرافرازی و پیشرفت تبدیل شد. دستیابی ایران به پیشرفتهای تحسین برانگیز در عرصه های سازندگی، علمی، پزشکی و آموزش عالی از برکات باور به خدا، باور به ملت و باور به خود است.
امام خمینی با الهام گیری از سیره و سنّت معصومان (علیهم السلام) و نیز فاطمه زهرا (س) بارهـا بر این موضوع تأکید ورزیده و آنان را بـه عنـوان الگـو و مقتـدا در رشـد و تعـالی معنـوی، زهـد و ساده زیستی، درگیری و دشمن ستیزی، تربیت و ساختن نسلی با معنویت و تقوا و دانش به همه ما به ویژه زنان با ایمان شناسانده اند.
بی شک قیام مردم تبریز یک الگوی مناسب برای مردم سایر شهرها بود که آنها نیز تحرکاتی را علیه رژیم آغاز کنند و در این میان باز علما و روحانیون پرچمدار حرکتها به شمار می آمدند. درباره قیام مردم یزد که از مراسم چهلم شهدای تبریز نشأت گرفته بود باید یادی از نقش ممتاز و برجسته شهید محراب آیت الله صدوقی بکنم.
در چله شهدای وقایع خونین 19 دی در شهر قم، مجالس ختم و سوگواری بسیاری در اغلب شهرها، برگزار شد. این مراسم در برخی از مناطق با سرکوب وحشیانه عوامل رژیم روبه رو شد و حوادث خونین دیگری را رقم زد. مهمترین حادثه در 29 بهمن در شهر تبریز روی داد. در این روز که از سوی مراجع و علما، عزای عمومی اعلام شده بود، گروههای کثیری از اقشار مردم روانه مسجد محل برگزاری مراسم شدند، اما در آنجا با حضور متراکم پلیس و نیروهای امنیتی رژیم مواجه شدند که از ورود آنها به مسجد ممانعت می کردند. با گسترش حضور جمعیت، مردم به شدند که از ورود آنها به مسجد ممانعت می کردند. با گسترش حضور جمعیت، مردم به این اقدام رژیم عکس العمل نشان دادند و با فریاد زنده باد خمینی و شعار مرگ بر شاه، راهپیمایی و تظاهرات بزرگی را آغاز کردند. اما طولی نکشید که عوامل رژیم با تیرانداری به سوی مردم، این حرکت آرام مردمی را به خاک و خون کشیدند و دهها نفر از مردم مؤمن و غیور را شهید و عده ای را مجروح کردند.