آقای رضوانی اطلاع دادند و گفتند بفرمایید داخل. من با یک التهاب و یک حالت روحی خاصی رفتم داخل اتاق امام و معانقه کردم و نشستم. ایشان یک نگاهی به من کردند و گفتند شما آقا صادق هستید یا آقاجواد؟! من از حافظه و حضور ذهن ایشان خیلی تعجب کردم گفتم ماشاءالله! و سپس به ایشان گفتم که به چه دلیل خودم را معرفی نکرده بودم. برخورد به یادماندنی و جالبی بود.
در انقلاب اسلامی ایران مهمترین عامل شتاب زا شهادت آیت الله سید مصطفی خمینی – فرزند ارشد امام خمینی – بود. مخصوصا که این واقعه یک رویداد ساده و طبیعی نبود، بلکه توطئه مشترک سازمان استخبارات عراق و سازمان امنیت ایران بود. حتی پزشکان عراقی هم مسمومیت را عامل قتل حاج آقا مصطفی تشخیص داده بودند.
عبدالحسین روح الامینی، از فعالان نهضت امام خمینی (ره)، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در دوره های یازدهم و دوازدهم در پاسخ به ادعای برخی درباره قانون حجاب گفت: وقتی رئیس مجلس اعلام می کند که اجرای قانون فعلاً متوقف شده، واقعیت دارد. برخی همکاران ما به اشتباه یا به عمد می گویند دروغ است؛ این همان افرادی هستند که قبلاً به آقای پزشکیان نیز اتهام می زدند.
حضرت آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی یکی از معدود آقازاده هایی بود که هم مدارج معنوی و اخلاقی، (تزکیه و تهذیب نفس و سیر و سلوک) و هم مدارج علمی را پشت سر گذاشته بود و بی تردید یکی از مفاخر بزرگ عالم اسلام به شمار می رفت. لذا ضروری است دیدگاه حوزه های نجف و قم و شخصیت ها، نسبت به ایشان تبیین گردد.
امام عالم و مجاهد بزرگی بود که به عراق تبعید شده بود و حالا واکنش علما نسبت به ورود ایشان به عراق مهم بود.
به دنبال شهادت حاج آقا مصطفی خمینی در اول آبان ماه سال ۵۶ و در پاسخ به تسلیت آیت الله ثقفی، امام و همسرشان نامه هایی جداگانه به ایشان نوشتند.
صراحت و صداقت امام چسب اعتماد بین رهبر و مردم بود؛ امام در ادامه بیانیه، به عشق و محبت خود به مردم اشاره می کنند و در عین ابراز علاقه به مردم، به اداء تکلیف الهی خویش تصریح می کنند:«مردم عزیز و شریف ایران، من فرد فرد شما را چون فرزندان خویش می دانم. و شما می دانید که من به شما عشق می ورزم؛ و شما را می شناسم؛ شما هم مرا می شناسید. در شرایط کنونی آنچه موجب امر شد تکلیف الهی ام بود».
به دنبال شهادت حاج آقا مصطفی خمینی، امام یادداشت کوتاهی منتشر کردند.
اول آبان ماه سال ۵۶ بود که خبر شهادت حاج آقا مصطفی خمینی دهان به دهان چرخید و دیگر به گوش همه اهالی نجف رسیده بود. امام اما چون کوه ایستاده بود و توصیه ای فرمود.
ده روز از تبعید امام به عراق و حضور ایشان در شهرهای مختلف می گذشت که برای مجاورتی چند ساله در جوار مرقد مطهر حضرت امیر علیه السلام آماده شدند. پیش از این خبر به نجف رسیده بود و همه مهیای ورود ایشان شده و جمعی نیز در میانه راه به استقبال آمده بودند.
آقا شیخ نصرالله خلخالی ـ که به امام ارادت شگفتی داشت ـ صاحب نفوذ و احترام، در میان طلاب نجف، چه ایرانی و چه غیر ایرانی بود. پس از ورود آیت الله خمینی به فرودگاه بغداد و کاظمین و کربلا، تجلیل و استقبال شکوهمندی صورت گرفت. گفتنی است که برنامه ریزی و اجرای بسیاری از این امور با مدیریت شیخ نصرالله خلخالی بود.
نفوذ گفتمان تقریب در میان اهل سنت، از برکات انقلاب اسلامی است؛ تقریب این نیست که ما دو مذهب را کنار هم بگذاریم و یک مذهب جدید درست کنیم؛ این تقریب نیست، بلکه تلفیق است
سید حسن خمینی در دیدار با اعضای دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی(حسینیه هنر)، گفت: انقلاب یک هنر بود، چون همه را دور هم جمع کرد؛ و امام یک هنرمند بود، چون توانست در جامعه وحدت به وجود بیاورد. این تجمیع همه اقوام، گروه ها، فرقه ها، سلایق و قومیت ها زیر یک پرچم، هنر است. انقلاب هنر بزرگ امام بود و امام هنرمند بزرگ اجتماعی تاریخ ما است؛ چون وحدت در عین کثرت به وجود آورد و انتثار و پراکندگی را از بین برد.
ششمین جلسه از دوره کارگاه کتابخوانی کودک و نوجوان با عنوان «بخوان و بنویس» با حضور کودکان و نوجوانان علاقه مند، در کتابخانه مرکزی اصفهان برگزار شد.
بیست و سوم مهر سال ۶۱ بود که منافقانی که داعیه خلق داشتند، در عملیات تروریستی دیگر، آیت الله اشرفی اصفهانی را در نماز جمعه به شهادت رساندند.
این عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ضمن برشمردن الزامات و صلاحیت های ضروری مدیران رسانه ای کشور، بر لزوم احراز دانش و آگاهی در هفت حوزه کلیدی تأکید و حضرت امام را الگویی بی بدیل در همه این حوزه ها دانست و ضرورت بهره گیری از شخصیت ایشان به عنوان نمونه ای عملی برای مدیران رسانه کشور را یادآور شدند.
دومین پیش نشست همایش بین المللی «تحول در نقش و جایگاه زنان در پرتو اندیشه های امام خمینی(س)» با حضور دکتر فاطمه طباطبایی، حجت الاسلام و المسلمین علی کمساری و حجت الاسلام و المسلمین محمد مقدم در پژوهشکده امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی برگزار شد.
دوران امام حسن مجتبی (ع) و خیانت های معاویه و بدعهدی ها در زمان امام حسین(ع)، سابقه تاریخی عراق را به مثابه باتلاقی در باور مغزهای متفکر رژیم پهلوی و شاه کرده بود که آن ها خیال می کردند با تبعید امام به عراق ایشان اصلاً فعالیتی نداشته باشند و یا اگر داشته باشند نابودی و انزوای ایشان می شود؛ اما خوشبختانه تحولات و رخدادها در زمان تبعید امام به عراق علی رغم مشکلات متعدد سرنوشت مردم عراق و امام خمینی را به گونۀ دیگری رقم زد.