پرتال امام خمینی(س): ماه مبارک رمضان، ماه تولد قرآن، ماه انس با قرآن، ماه بهار قرآن، و ماه شناخت و بهره برداری فکری و عملی از قرآن است. بمناسبت فرارسیدن این ماه پربرکت پرتال امام خمینی (س) در سی قسمت مجموعه ای منتخب از مواضع و بهره مندی های بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را در فرازهایی مجزا با عنوان " منزلت قرآن، سرچشمه نور" منتشر می کند که قسمت هفتم آن از نظر می گذرد:

* این کتاب شریف برای سعادت جمیع طبقات و قاطبۀ سلسۀ بشر‏‎ ‎‏است، و این نوع انسانی در حالات قلوب و عادات و اخلاق و ازمنه و امکنه‏‎ ‎‏مختلف هستند، همه را نتوان به یک طور دعوت کرد؛ ای بسا نفوسی که برای‏‎ ‎‏اخذ تعالیم به صراحت لهجه و القاء اصل مطلب به طورساده حاضر نباشند و‏‎ ‎‏از آن متأثر نگردند؛ اینها را باید به طور ساختمان دماغ آنها دعوت کرد و مقصد‏‎ ‎‏را به آنها فهمانید. و بسا نفوسی که با قصص و حکایات و تواریخ سر و کار‏‎ ‎‏ندارند و علاقمند به لبّ مطالب و لباب مقاصدند؛ اینها را نتوان با دستۀ اول در‏‎ ‎‏یک ترازو گذاشت. ای بسا قلوب که با تخویف و انذار متناسبند؛ و قلوبی که‏‎ ‎‏با وعده و تبشیر سروکار دارند. از این جهت است که این کتاب شریف به‏‎ ‎‏اقسام مختلفه و فنون متعدده و طرق متشتّته مردم را دعوت فرموده؛ و چنین‏‎ ‎‏کتابی را تکرار حتم و لازم است. دعوت و موعظه بی تکرار و تفنّن، از حدّ‏‎ ‎‏بلاغت خارج، و آنچه متوقّع از آن است، که تأثیر در نفوس باشد، بی تکرار‏‎ ‎‏از آن حاصل نشود.‏

‏‏مع الوصف، در این کتاب شریف قضایا به طوری شیرین اتفاق افتاده‏‎ ‎ که تکرار آن انسان را کسل نکند؛ بلکه در هر دفعه که اصل مطلب را تکرار‏‎ ‎‏کند، خصوصیّات و لواحقی در آن مذکور است  که در دیگران نیست؛ بلکه در‏‎ ‎‏هر دفعه یک نکتۀ مهمّۀ عرفانی یا اخلاقی را مورد نظر قرار داده و قضیّه را در‏‎ ‎‏اطراف آن چرخ می دهد. و بیان این مطلب استقصای کامل از قصص قرآنیّه‏‎ ‎‏لازم دارد که در این مختصرات نگنجد. و در آرزوی این ضعیف بی مایه ثبت‏‎ ‎‏است که باتوفیق الهی کتابی در خصوص قصص قرآنیّه و حل رموز و کیفیّت‏‎ ‎‏تعلیم و تربیت آنها فراهم آورم به قدر میسور. گرچه قیام به این امر از مثل‏‎ ‎‏نویسنده آرزویی است بسی خام و خیالی است بس باطل.‏

‏‏بالجمله، ذکر قصص انبیاء علیهم السلام، و کیفیّت سیر و سلوک آنها،‏‎ ‎‏و چگونگی تربیت آنها از بندگان خدا، و حِکَم و مواعظ و مجادلات حسنۀ آنها‏‎ ‎‏از بزرگترین ابواب معارف و حِکَم و بالاترین درهای سعادت و تعالیم است که‏‎ ‎‏حق تعالی جلّ مجده به روی بندگان خود مفتوح فرموده. و چنانچه ارباب‏‎ ‎‏معرفت و اصحاب سلوک و ریاضت را از آنها حظّی وافر و بهرۀ کافی است،‏‎ ‎‏کسان دیگر را نیز نصیبی وافی و قسمتی بی پایان است؛ چنانچه از کریمۀ‏‎ ‎‏شریفۀ ‏‏فَلَمّا جَنَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ رَءَا کَوْکَباً‏‏...‏. «چون شب بر او تاریک گردید ستاره ای دید ...» (انعام / ۷۶)» الخ، مثلاً، اهل معرفت کیفیّت‏‎ ‎‏سلوک و سیر معنوی حضرت ابراهیم علیه السلام را ادراک می کنند، و راه‏‎ ‎‏سلوک الی اللّه و سیر الی جنابه را تعلّم می نمایند، و حقیقت سیر انفسی و سلوک‏‎ ‎‏معنوی را از منتهای ظلمت طبیعت، که به ‏‏جَنَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ‏‏ در آن مسلک تعبیر‏‎ ‎‏شده، تا القاء مطلق انّیّت وانانیّت و ترک خودی و خودپرستی و وصول به مقام‏‎ ‎‏قدس و دخول در محفل انس، که در این مسلک اشارت به آن است ‏‏وَجَّهْتُ‏‎ ‎‏وَجْهِیَ لِلَّذی فَطَرَ السَّمٰواتِ‏« من با ایمان خالص روی به سوی خدایی آوردم که آفریننده آسمانها و زمین است و من هرگز از مشرکان نیستم.(انعام-۶).»...‏‏الخ‏‏، از آن دریابند. و دیگران از آن، سیر‏‎ ‎‏آفاقی و کیفیّت تربیت و تعلیم جناب خلیل الرّحمن امّت خود را، ادراک کنند.‏‎ ‎‏و بدین منوال، سایر قصص و حکایات، مثل قصّۀ آدم و ابراهیم و موسی و‏‎یوسف و عیسی و ملاقات موسی و خضر، که استفادات اهل معارف و‏‎ ‎‏ریاضات و مجاهدات و دیگران هر یک با دیگری فرق دارد. ‎ (آداب الصلاه/ ص۱۸۸ و ۱۸۷)

* آیا از آیه شریفه ‏‏ هُوَ الأوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظّاهِرُ وَ الباطِنُ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عَلیمٌ » او آغاز و پایان و آشکار و نهان است و او به همه چیز داناست.» (حدید-۳). کی برای توصیف حق تعالی و جلوات ذات مقدسش بهتر بیانی دارد؟ به ‏جان دوست قسم که اگر برای حقیّت کتاب کریم الهی جز این آیه شریفه نبود، برای اهل دل کفایت می کرد. قدری مراجعه نمایید به کتاب خدا و خطب و آثار و اخبار رسول اکرم و خلفای معصومین او، سلام الله علیهم، ببینید در هر مقصد از مقاصد معارف که تصور می شود کدام حکیم و عارف بیشتر از آنها بیانی نموده. تمام کلماتشان مشحون از توصیف حق و استدلال بر ذات و صفات ذات مقدس است، به طوری که هر طایفه ای به قدر فهم خود از آن برخوردار می شود.‏ (شرح چهل حدیث، ص:۱۹۵)

 

. انتهای پیام /*