پرتال امام خمینی(س): ماه مبارک رمضان، ماه تولد قرآن، ماه انس با قرآن، ماه بهار قرآن، و ماه شناخت و بهره برداری فکری و عملی از قرآن است. بمناسبت فرارسیدن این ماه پربرکت پرتال امام خمینی (س) در سی قسمت مجموعه ای منتخب از مواضع و بهره مندی های بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را در فرازهایی مجزا با عنوان " منزلت قرآن، سرچشمه نور" منتشر می کند که قسمت نخست آن از نظر می گذرد:

* قرآن کتاب انسان سازی است، مکتب اسلام مکتبِ انسان سازی‏‎ ‎‏است، انسان به همۀ ابعاد. نه فقط یک انسان مادی می خواهد درست بکند، یک انسان‏‎ ‎‏الهی می خواهد درست بکند؛ همۀ ابعاد انسان مورد نظرش هست. (صحیفه امام، ج۶، ص:۴۲)

* این کتاب بزرگ الهی، که از عالم‏‎ ‎‏غیب الهی و قرب ربوبی نازل شده و برای استفادۀ ما مهجوران و خلاص ما‏‎ ‎‏زندانیان سجن طبیعت و مغلولان زنجیرهای پیچ در پیچ هوای نفس و آمال به‏‎ ‎‏صورت لفظ و کلام درآمده، از بزرگترین مظاهر رحمت مطلقۀ الهیّه است که‏‎ ‎‏ما کور و کرها از آن به هیچ وجه استفاده نکردیم و نمی کنیم. آن رسول ختمی و‏‎ ‎‏ولیّ مطلق گرامی که از محضر قدس ربوبی و محفل قرب و انس الهی به این‏‎ ‎‏سر منزل غربت و وحشت قدم رنجه فرموده و گرفتار معاشرت و مراودت با‏‎ ‎‏ابوجهل ها و بدتر از آنها گردیده و نالۀ ‏‏لَیُغٰانُ عَلٰی قَلْبیاش دل اهل معرفت و‏‎ ‎‏ولایت را محترق کرده و می کند، رحمت واسعه و کرامت مطلقۀ الهیّه است‏‎ ‎‏که آمدن در این کلبه اش برای رحمت موجودات سکنۀ عالم اسفل ادنی است‏‎ ‎‏و بیرون بردن آنها است از این دار وحشت و غربت ـ چون کبوتر مطوّقه که برای‏‎ ‎‏نجات رفقا خود را به دام بلا اندازد.‏‏ (آداب الصلاه/ ص۶۶)

* معرف رسول اکرم، قرآن است. همان طور که خود رسول اکرم و حضرت‏‎ ‎‏صادق ـ سلام الله علیه ـ ‏‏[‏‏و‏‏]‏‏ ولی الله اعظم جلوۀ تام حق تعالی هستند، قرآن هم همانطور‏‎ ‎‏است. قرآن هم جلوۀ تام خدای تعالی است؛ یعنی، با همۀ اسما و صفات، تجلی کرده‏‎ ‎‏است و ولی الله اعظم و رسول اکرم را با آن اشراقهایی که ما ازش اطلاع نداریم و با همۀ‏‎ ‎‏اسما و صفات، محقق کرده است. و همین طور ولی الله اکرم حضرت صادق و سایر ائمه‏‎ ‎‏را، لکن معرف ایشان خود کتاب الهی است؛ یعنی، هر کس هر چند در این کتاب مقدس‏‎ ‎‏دقت کند و توجه داشته باشد، بیشتر مطلع می شود که آورندۀ او کیست و چه جور آدمی‏‎ ‎‏است.‏

‏* قرآن یک سفره ای است که انداخته شده است برای همه طبقات؛ یعنی، یک زبانی‏‎ ‎‏دارد که این زبان هم زبان عامۀ مردم است و هم زبان فلاسفه است و هم زبان عرفای‏ ‏اصطلاحی است و هم زبان اهل معرفت، به حسب واقع. در این کتاب شریف، مسائلی‏‎ ‎‏هست که مهمش مسائل معنوی است. و رسول اکرم و سایر انبیا نیامدند که اینجا حکومت‏‎ ‎‏تأسیس کنند، مقصد اعلا این نیست؛ نیامدند که اینجا عدالت ایجاد کنند، آن هم مقصد‏‎ ‎‏اعلا نیست، اینها همه مقدمه است. تمام زحمتها‏‏[‏‏یی‏‏]‏‏ که اینها کشیدند، چه از حضرت‏‎ ‎‏نوح گرفته، از حضرت ابراهیم گرفته تا آمده است اینجا به رسول اکرم رسیده است، تمام‏‎ ‎‏مشقتهایی که کشیدند و کارهایی که کردند، مقدمۀ یک مطلب است و او معرفی ذات‏‎ ‎‏مقدس حق ‏‏[‏‏است.‏‏]‏‏ کتابهای آسمانی هم، ‏‏[‏‏که‏‏]‏‏ بالاترینش کتاب قرآن کریم است، تمام‏‎ ‎‏مقصدش همین است که معرفی کند حق تعالی را با همۀ اسماء و صفاتی که دارد. عامۀ‏‎ ‎‏مردم خیلی ازش چیز می فهمند ـ این کتاب را ـ و خواص هم مسائل بالاتر می فهمند و‏‎ ‎‏اخص خواص هم مسائل فوق آن را می فهمند، لکن ‏‏اِنَّما یَعْرِفُ الْکِتابَ مَن خُوطَبِ به؛‏‏ هیچ کس‏‎ ‎‏نمی تواند بفهمد. هر کس بخواهد پیغمبر را بشناسد، قرآن را باید بشناسد و هیچ کس‏‎ ‎‏نمی تواند بشناسد. و لهذا، هیچ کس پیغمبر را هم نمی تواند بشناسد. معرف ایشان کتاب‏‎ ‎‏خودشان است و معرف حضرت صادق ـ سلام الله علیه ـ بعد از اینکه خود پیغمبر معرف‏‎ ‎‏است، خود وجودش معرف است. این فقهی است که با زبان ایشان بسط پیدا کرده است‏‎ ‎‏که برای احتیاج بشر از اول تا آخر، هر مسئله ای پیش بیاید، مسائل مستحدثه، مسائلی که‏‎ ‎‏بعدها خواهد پیش آمد، که حالا ما نمی دانیم، این فقه از عهدۀ جوابش بر می آید و هیچ‏‎ ‎‏احتیاج ندارد به این که یک تأویل و تفسیر باطلی بکنیم.‏(صحیفه امام، ج۲۰، ص:۴۰۸ و ۴۰۹)


. انتهای پیام /*