پرتال امام خمینی(س): ماه مبارک رمضان، ماه تولد قرآن، ماه انس با قرآن، ماه بهار قرآن، و ماه شناخت و بهره برداری فکری و عملی از قرآن است. بمناسبت فرارسیدن این ماه پربرکت پرتال امام خمینی (س) در سی قسمت مجموعه ای منتخب از مواضع و بهره مندی های بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را در فرازهایی مجزا با عنوان " منزلت قرآن، سرچشمه نور" منتشر می کند که قسمت دوازدهم آن از نظر می گذرد:

*قرآن و کتابهای حدیث، که منابع احکام و دستورات اسلام است، با‏‎ ‎‏رساله های عملیه، که توسط مجتهدین عصر و مراجع نوشته می شود، از لحاظ جامعیت و‏‎ ‎‏اثری که در زندگانی اجتماعی می تواند داشته باشد بکلی تفاوت دارد. نسبت اجتماعیات‏‎ ‎‏قرآن با آیات عبادی آن، از نسبت صد به یک هم بیشتر است! از یک دوره کتاب حدیث، که‏‎ ‎‏حدود پنجاه کتاب‏است و همۀ احکام اسلام را در بردارد، سه ـ چهار کتاب مربوط به‏‎ ‎‏عبادات و وظایف انسان نسبت به پروردگار است؛ مقداری از احکام هم مربوط به‏‎ ‎‏اخلاقیات است؛ بقیه همه مربوط به اجتماعیات، اقتصادیات، حقوق، و سیاست و تدبیر‏‎ ‎‏جامعه است.‏ (ولایت فقیه؛ حکومت اسلامی، ص:۱۱)

ما تا‏‎ ‎‏در این حیات دنیوی هستیم، تا در اینجا هستیم، مأموریت ها از طرف خدای تبارک و تعالی‏‎ ‎‏داریم و باید قیام کنیم به این مأموریتها. باید غفلت نکنیم از تکالیف الهیه. تمام تکالیف‏‎ ‎‏الهیه الطافی است الهی و ما خیال می کنیم تکالیفی است. همه اش الطاف است: چه‏‎ ‎‏تکالیف فردی ‏‏[‏‏که‏‏]‏‏ برای هر نفری هست ـ برای تربیت او، برای تکمیل او ـ برای اینکه‏‎ ‎‏غیر از این راهْ راه تکمیل و راه ترقی نبوده است، درجاتی هست که بدون این راه نمی شود‏‎ ‎‏به آن درجات رسید؛ و چه تکالیف اجتماعی که ما مکلف هستیم؛ در اجتماع تکالیفی‏‎ ‎‏داریم و باید به آن تکالیف عمل کنیم برای تنظیم این اجتماع. انبیا هم همان چیزهایی که‏‎ ‎‏مربوط به روح و مربوط به مقامات عقلیه و مربوط به مراکز غیبیه است برای ما بیان‏‎ ‎‏کرده اند، و قرآن هم بیان کرده است و اهلش می دانند، و هم آن چیزهایی که وظایف‏‎ ‎‏شخصیه است و دخیل در ترقیات انسان و تکامل انسان است، در سنت و در کتاب بیان‏‎ ‎‏شده است و هم آن چیزهایی که مربوط به اجتماع است و امور سیاسی است و امور‏‎ ‎‏اجتماعی است و راجع به تنظیم و تربیت اجتماع است، بیان فرموده است. و ما همه و همۀ‏‎ ‎‏بشر مکلفند بر اینکه همۀ این مراتب را، همۀ این مقامات را مواظبت کنند و منحصر به‏‎ ‎‏یک طرف نکنند.‏(صحیفه امام، ج۳، ص: ۲۳۷)

. انتهای پیام /*