نقطه نظرات امام خمینی درباره موضوع وحدت و شهامت های مردم پاوه و مبارزه مستمر مردم منطقه با اختلاف افکنی های دشمنان در مقاطع مختلف، و تذکرات و راهنمایی های ایشان به روحانیون و علمای اهل سُنّت پس از گذشت سالها بسیار خواندنی است. امام خمینی در سخنرانی در جمع روحانیون پاوه درباره ممانعت اشرار از انجام آبادانی و اصلاحات در مناطق محروم در 15 شهریور 1358 در کردستان و مناطق محروم نکات ذیل را مطرح فرمودند:
اشرار مانع تحقق منافع خلقند
هر چه کوتاهی شده است درباره این مناطق شما و امثال شما و خصوصاً منطقه کردستان، این برای همین اشرار و مفسدین [است] که مجال ندادند تا حالا دولت به بازسازی و رسیدگی برسد. برای اینکه این مسائلی که شما گفتید و حق هم هست، برای اینکه اینها تحقق پیدا کند، باید یک منطقه آرام باشد. در یک منطقه ای که اشرار دائماً آتش روشن می کنند و حتی خود مردم را سرکوب می کنند و قوای انتظامی اگر بیاید با آنها جنگ می کنند، در حال جنگ نمی شود که شما توقع داشته باشید که مسائلی که مربوط به منطقه است و باید با آرامش تحقق پیدا بکند. شما گمان نکنید که دولت در فکر نیست؛ برای همه مناطق ایران، و خصوصاً مناطقی که در زمان رژیم سابق عقب افتاده بوده است، این طور گمان نکنید که دولت نخواهد آنجاها عمل بکند. اشرار فرصت نمی دهند به کسی. به اسم اینکه ما منافع خلق را می خواهیم؛ فرصت نمی دهند که کسی منافع خلق را تحقق بدهد. اینها می خواهند که منطقه را به هم بزنند که دولت نتواند کاری بکند؛ و باز همان مسائل سابق و همان عقب افتادگیهایی که شماها و همه داشتهاند آنها تکرار بشود. ان شاء الله اگر چنانچه شرّ این اشرار کَنده شد بکلی و ان شاء الله می شود، به این مسائل رسیدگی می شود. صحیفه امام، ج 9، ص: 439
سفارش درباره علمای اهل سنت
من راجع به مطلق علمای اهل سُنّت در هر جا باشند و خصوص علمای کردستان، با دولت صحبت کردم. آنها هم وعده کردند که همه قشرها و علمای آنجا بالخصوص مورد عنایت واقع بشوند و رسیدگی بشود. و همین طور البته مدرسهای که مدرسه قرآن است محترم است، و باید رسیدگی به آن بشود. طلّاب هم چنانچه آنجا مجتمع شدند و مدرسهای تأسیس شد، ان شاء الله رسیدگی می شود. لکن شرط این است که بگذارند [شرط] این است که محیط آرام باشد. اینها نمی گذارند که محیط آرام باشد. اینها با اسم اینکه ما «فدایی خلق» هستیم و با اسم اینکه ما «دمکرات» هستیم و می خواهیم که مثلًا آزادی در دنیا پیدا بشود، نمی گذارند مردم آزاد بشوند؛ نمی گذارند، مهلت نمی دهند که دولت یک فکری بکند برای اینجاها. ان شاء الله اینها که از بین رفتند، آن وقت قضایای دیگر پیش می آید. صحیفه امام، ج 9، ص: 439
رسیدگی به مناطق محروم و دفع شرّ اشرار
شما گمان نکنید که جاهای دیگر عمل شده است و برای شما عمل نشده است. در برنامه ریزی هستند برای همه جا مشغول هستند. لکن این قدر رژیم سابق خرابکاری کرده است که به این زودی نمی شود اصلاحش کرد. ان شاء الله بالخصوص راجع به مناطق شما که الآن هم یک بودجه خوبی برایش قرار داده شده، و بعداً هم چنانچه کسر آمد باز هم قرار داده می شود و هیئتهایی می آیند رسیدگی می کنند، همه جهات ان شاء الله ترمیم می شود. مهم این است که شما خودتان و همین طور علمای کردستان و همین طور جوانهای شما، آنها هم کمک کنند و ایستادگی کنند در مقابل این اشرار و این اشرار را خارج کنند، این اشرار را بیرون کنند، تا یک مجالی داده بشود که ان شاء الله کارها اصلاح بشود. سلام مرا به همه رفقای خودتان و به همه علمای آنجا و به همه طبقات آنجا برسانید. و اطمینان بدهید که ما در فکر همه هستیم و اسلام برای همه است؛ و ما همه در تحت لوای اسلام ان شاء الله امیدوارم با رفاه و امنیّت زندگی کنیم. همان
آسایش فکری در فداکاری برای اسلام
امام در سخنرانی دیگری در جمع خانواده شهدای پاوه و فرماندهان ارتش در باره ارزش فداکاری در اسلام در 9 مهر 1358 می فرماید: همان طوری که در حدیث وارد شده است: «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا، و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبلاء در جهات مختلفه ای که این عبارت افاده می کند یک جهتش هم همین حزنی است که برای ما تقریباً هر روز از مشاهده معلولین، مشاهده مادرهای داغدیده، پدرهای فرزند از دست داده، برادرهای برادر کشته شده، و بالاخره شهدایی که در راه اسلام از دست رفته اند، برای ما هر روز یک روز عاشورا است. و من نمی دانم چه طور از شما برادرها و خواهرها که عزیزان خودتان را- که عزیزان ما هم بودند - از دست دادید، چه طور تسلیت بگویم؛ و چه طور عذرخواهی کنم. شما می دانید که اسلام آن قدر عزیز است، آن قدر بزرگ است، که پیغمبر اسلام و اهل بیت آن بزرگوار هستی خودشان را، همه چیز خودشان را، در راه اسلام فدا کردند. ما هم که پیرو آیین مقدّس اسلام هستیم و پیرو پیغمبر اسلام و ائمه اسلام هستیم اگر یک مقداری فداکاری کنیم و در راه اسلام همان طور که آنها فداکاری کردند ما هم فداکاری کنیم این برای ما هر چند سخت باشد، لکن یک آسایش فکری است. من به شما آقایان و خانمها که از راههای دور و جاهای مختلف کشور آمدید من به شما تسلیت می گویم. و از شما تشکر می کنم و دعاگوی همه شما هستم. و از خدای تبارک و تعالی برای شهدا رحمت، و برای شماها سلامت و سعادت، طلب می کنم.
امیدوارم که این شهدا در نامهای که اسم شهدای بَدْر و کربلا نوشته می شود، نوشته شده باشد. و برای شماها هم همان طور که بازماندگان کربلا و احُد و امثال اینها بودند و اجر داشتند، شما هم در شمار آنها نامتان به ثبت برسد. و چون آقایان جمعیت بیرون هم زیاد است، من معذرت می خواهم از اینکه بیشتر مزاحمت کنم. من دعاگوی همه شما هستم؛ و همین طور خدمتگزار همه شما. و امیدوارم که خداوند دعاهای همه ما را در حق همه مستجاب کند. و خدمتهای همه ماها را برای اسلام بپذیرد. صحیفه امام،ج 10،ص 191
.
انتهای پیام /*