مجله کودک 220 صفحه 8

«ظرفهای کثیف» مریم محبی شب بود و همة اهل خانه در خواب بودند. اما در آشپزخانه هیچکس خواب نبود و غوغایی به پا بود. تمام ظرفهای نشستة شام روی هم تلنبار شده بودند و جا برای تکان خوردن نبود. قاشق با عصبانیت به چنگال گفت: «برو آن طرفتر تمام بدنم را خط انداختی». قاشق چوبی به ملاقه گفت: «رویت را آن طرف کن و دهان گندهات را ببند، از بوی بد دهانت حالم بهم میخورد.» بشقاب به چاقو گفت: «از روی شکم من بلند شو، آنقدر کثیفی که حالم به هم میخورد!» همة ظرفها با هم دعوا میکردند و هر کسی از دست بغل دستی خود ناراحت بود. کفگیر فریاد زد: «این همه داد و غوغا نکنید تقصیر هیچکدام از ما نیست که کثیف اینجا افتادهایم. مقصر، مادر پسر کوچولو است که ما را نشسته به حال خود رها کرده و رفته خوابیده باید فکری بکنیم. چون ما به کثیفی عادت نداریم و نمیتوانیم اینجوری تا صبح بخوابیم.» قاشق گفت: «من فکری دارم! بهتر است از اسکاچ بخواهیم تا خودش ما را بشوید.» آنوقت قاشق از اسکاچ خواست تا خودش را زیر ظرف مایع ظرفشویی برساند، کفگیر هم اما تصمیم اسنوبل عوض میشود. او با استوارت سعی میکند که از دست گربهها فرار کند.