مجله کودک 220 صفحه 20

ضحاک سری تکان داد و در پاسخ گفت: «تعجب نکنید! شما نمیدانید که با آمدن کاوة آهنگر به درون قصر و تالار، چه به حال من گذشت! همین که صدای داد و فریاد او را شنیدم، یکباره بین من و او یک کوهِ آهنی سر به فلک کشید. طوری شد که مرا به او دسترسی نبود و هیچ گَزندی نمیتوانستم به او برسانم!» ضحاک برای لحظهای ساکت ماند و دوباره گفت: «وقتی کاوه با دو دستش بر سر خود کوفت، یکدفعه دلم فرو ریخت و احساس کردم که شکست خوردهام و هیچ کاری از دستم برنمیآید!» همین که کاوة آهنگر از قصر ضحاک بیرون رفت، مردم کوچه و بازار به دور او جمع شدند. کاوه با فریادهای پر از خشم و شور خود، مردم را به شورش و قیام علیه پادشاه ستمکار دعوت کرد. در این حال پیشبند چرمی خود را از کمر باز کرد و سر یک نیزه بست و از آن یک پرچم درست کرد. عدة زیادی از مردم کوچه و بازار زیر پرچم او جمع شدند. کاوه، در حالی که پرچم مبارزه را در دست داشت، روی یک بلندی ایستاد و برای مردم سخنرانی کرد: «ای مردم پاک نهاد! ای کسانی که از ظلم و ستم ضحاک و یارانش به تنگ آمدهاید! ای شما که در غم و اندوه فرزندان جوان خود نشستهاید! تا کی میخواهید ویرانگری و خونخواری این مرد بد نهاد را تحمل کنید و دَم نزنید؟ مگر غیرت و مردانگی در وجود شما مرده است؟ بپاخیزید و قیام کنید تا این ماردوش ستمکار را از تخت به زیر آوریم و به سزایش برسانیم!...» ادامه دارد لغتنامه قرآنی حرف: «ق» قَرْیَه قَریه؛ در قرآن مجید به چند معنی به کار رفته است: اول؛ جمع شدن عدهای از آدمها، یا محلی که آدمها به طور دستهجمعی در آن زندگی میکنند. این محل ممکن است یک شهر، یک روستا، و یا حتی یک کشور باشد. دوم؛ آدمهایی که در یک محل معین در کنار هم زندگی میکنند (یعنی اهالی آن کشور، آن شهر یا آن روستا). به این آدمها، هم قَرْیَه میگویند. سوم؛ هم محل و مکان زندگی جمعیتی از انسانها، و هم خود آن مردم. بنابراین وقتی قرآن مجید از «قَریه» صحبت میکند، ممکن است منظورش یک شهر یا یک روستا باشد، و ممکن است مردمی که در آن شهر یا روستا زندگی میکنند، مورد نظر باشد. گاهی هم هر دوتاست. لحظه به لحظه شاخهای که استوارت وی آن آویزان است به دسترس گربهها نزدیک میشود.