شیطونک با بچّه آلبرتوزاروس بازی می کرد . من به او گفتم این موجودات دشمنان ما هستند . آنها دوست دارند ما را بخورند . اما او گفت : « این یکی برای همیشه دوست او خواهد ماند . » امیدوارم که این طور شود .
بچه آلبرتوزاروس همین طور دنبال من می گردد و دربارۀ شیطونک سؤال می کند . حالادور من می چرخد . زود به خواب می رود و من نمی توانم این موجود با مزه و دوست داشتنی را دوست نداشته باشم ، یک جورهایی خنده دار به نظر می رسد اما شاید به نوعی دوست خوبی باقی بماند . در هر حال شاید شیطونک راست می گفت .
دایناسور عزیزم
شیطونک خانه را ترک کرد . به دنبال او خودم را به سختی از صخره ها بالا کشیدم اما نتوانستم در هیچ جایی او را ببینم .
برای ساعتهایی این جا بر فراز جهان ، در بالاترین جا دراز می کشم به پرواز دایره وار پترانودنس که با شتاب پایین می آید نگاه می کنم . من بارها و بارها به خودم گفتم که مطمئنم شیطونک ، اولین کسی خواهد بود که این جا را ترک می کند . اما چرا این قدر زود این کار را انجام داد ؟
اون کوچولوها دیگر به من احتیاجی ندارند . آنها بزرگ و قوی شده اند و بی صبرانه می خواهند من را ترک کنند . من رفتن آنها را تماشا می کنم در حالی که هم غمگینم و هم خوشحال . چون حالا با خیال راحت می توانم دنبال تو بگردم .
دشتها و برکه ها را جست وخیز خواهم کرد .
جنگلها و مزرعه ها را خواهم گشت و هرگز ناامید نمی شوم .
من می دانم یک روزی ما در آفتاب و در مهتاب دور هم جمع خواهیم شد و من در کنار تو به گرمی ومهربانی خواهم ماند . دایناسور عزیزم !
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 91صفحه 14