پرفسور بالتازار لیلا بیگلری
آنچه ما را جونده کرد!
قصه از کجا شروع شد؟
قبل از آنکه تلویزیون، آتاری، موبایل و حتی کتاب اختراع شود مردم دوست
داشتند که اوقات بیکاری خود را با چیزی پر کنند. آنها خوردن را انتخاب
کرده بودند تا سرشان گرم شود ولی نمیشد همیشه یک میز پر از غذا جلوی
آنها باشد و هِی بخورند و بخورند. از اینها گذشته در اثر آنهمه خوردن امکان
ترکیدگی هم وجود داشت و این خطر همیشه جامعۀ بشری را تهدید میکرد.
پس مردم دوران باستان که عموماً یونانی بودند تصمیم گرفتند چیزی پیدا
کنند که فقط بشود آن را جوید ولی قورت نداد! آنها صمغی به نام «ماستیک»
را از درختی به همین نام میگرفتند و میجویدند! هندیها هم بیکار ننشستند و
چیزی را به نام «بتل» برای جویدن انتخاب کردند که البته آخر و عاقبت خوبی
نداشت چون یک مادۀ مخدر بود و هندیهای باستان را دچار دردسر کرد.
هندیهایی که پایشان به آمریکا باز شد از صمغ درختی به نام «ساپودیلا»
برای جویدن استفاده میکردند.
البته سرخپوستان که ساکنان قدیمیتر آمریکا بودند از شیرۀ یک نوع صنوبر
برای جویدن و صفا کردن بهره میبردند.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 166صفحه 24