مجله نوجوان 154 صفحه 16

افسون حضرتی مژگان بهمنش گپهای عاشورایی بار دیگر بوی عشق می­آید. بوی پیروزی حق علیه باطل بوی شجاعت و مردانگی. بوی دلاوری و ایستادگی. ماه محرم است. همه از پیشوایی صحبت می­کنند که سالار و سرور شهیدان است. از هر کوچه و برزنی که می­گذرید بوی نذری می­آید. همه ماتم زده و سیاهپوش و عزادار امام حسین علیه السلام و یاران وفادارش هستند. از کودک و بزرگ در این عزای بزرگ سهیمند و بر لبها جاری است که باز این چه شورش است که در خلق عالم است. علی پروین «ما هر چه داریم از امام حسین علیه السلام است. باور کنید بدون توکل به­ائمه نمی­توانیم قدمی برداریم. من از زمانی که کودک خردسالی بودم، خدا بیامرز مادرم مراسم پخت شله زرد داشت. چه دورانی بود. چه­قدر برای نیازمندان دعا می­کردیم. یکی از همسایگان مریض بود. همه دور هـم جـمع شـده بودیم و همان طور که شله زرد را هم می­زدیم برای سلامتی­اش دعا می­کردیم. نذر کرده بودیم عاشورای سال بعد خودش با دست خودش دیگ را هم بزند و بعد هم به پابوس امام رضا علیه السلام برود.» پروین در حالی که چشمانش لبریز از اشک است. ادامه میدهد: «بعد از مرگ مادرم همچنان این رسم و سنت را ادامه می­دهیم. هر وقت که محرم آغاز می­شود فرصت مناسبی است که از آثار امام حسین علیه السلام بخواهیم شفاعت همه را بکند. از تمام کودکان و نوجوانان می­خواهم با توجه به اینکه دلهایشان پاک است. برای ما هم دعا کنند. شاید «امام حسین علیه السلام» ضامن ما هم بشود.» پروین به نقش آموزشهای مذهبی در خانواده اشاره می­کند و می­گوید: «ما خیلی خوش شانس هستیم که در کشوری مذهبی زندگی می­کنیم که مردم آن برای خاندان اهل بیت احترام و ارزش بسیاری قائل هستند. بنابراین بچه ها از همان ابتدای تولد با آموزشهای دینی بزرگ می­شوند و این سنتها و ارزشها را حفظ می­کنند. خوشبختانه تا ابد نام امام حسین علیه السلام در دنیا طنین انداز است و از دلاوری­ها و شجاعت وی یاد می­شود.»