امام حسین سه مرحله شهادت دارد؛ شهادت تن به دست یزدیان، شهادت شهرت و سمعه و نام نیک به دست بعدیها بالأخص متوکل عباسی و شهادت هدف به دست اهل منبر. سومی بزرگترین مرحلۀ شهادت است و جملهای که زینت به یزید فرمود (کِد کَیدکَ وَ اسعَ سَعیَکَ) شامل هر سه دسته میشود.
مکتب امام حسین مکتب گناهکار سازی نیست بلکه ادامۀ مکتب انبیاء است که در سوره الشعراء ذکر شده و با تجدید ذکرش در هر سال و هر وقت باید به صورت زندهای باقی بماند. زیرا نبوت ختم شده و این مکتب به منزلۀ منبع وحی و الهام انبیاء است. یعنی به پیغمبران وحی میشده از طرف خدا که مواقع لازم قیام کنند، حالا مکتب
حسینی باید وحی کننده و الهام دهندۀ مردان بزرگ باشد که بعدها به صورت مصلحین قیام میکنند نه به صورت انبیاء زیرا نبوت ختم شده.
هربرت اسپنسر به نقل فروغی میوید: بزرگترین آرمان نیکان این است که در آدمسازی شرکت کنند، یعنی مکتب صالح سازی بیاورند. مکتب حسین علیهالسلام نه تنها مکتب گناهکار سازی نبود، از صالح سازی هم بالاتر بود؛ مکتب مصلح سازی بود.
حماسه حسینی، جلد دوم، صفحه 49
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 154صفحه 27