از زبان یاران
ایشان تمام عمر و جوانی خود را بعنوان یک فرزند باوفا و خادم صادق در کنار حضرت امام رضوان‌الله علیه گذراندند و پس از رحلت حضرت امام مواضع بسیار روشن و قاطع و صریح در حمایت از نظام و انقلاب و امام و اسلام داشتند.
رئیس قوۀ قضائیه آیت الله محمدیزدی
حجت الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی که در طول نهضت اسلامی ایران همواره در کنار امام و بعد از رحلت حضرت امام قدس سره مطیع رهبر معظم
انقلاب حضرت آیت الله العظمی خامنه ای و پیرو مخلص ولی فقیه بود، با هوش سیاسی و فراست خاصی که داشته منشأ خدمات فراوانی به انقلاب اسلامی ایران گردید. او برای امام، اسلام و انقلاب خدمتگزاری صدیق و برای مسئولان نظام اسلامی یاوری دلسوز و هوشیار و برای ملت شرافتمند ایران و مستضعفین جهان پشتوانه ای قوی و گرانقدر بود.
رئیس مجلس شورای اسلامی
حجةالاسلام والمسلمین ناطق نوری
بی شک سلامت و توان جسمی و قدرت کاری آن قائد عظیم الشأن در دوران پرمخاطره دهساله، با وجود کهولت سنی و بیماری قلبی در میان عوامل و اسباب عادی از همه بیشتر به ابتکار، مراقبت و پیگیری دلسوزانۀ این فرزند مهربان مرحوم حاج احمد به تنهائی تمام شئون بیت امام را سرپرستی و هدایت می کرد. او وزیر، معاون مشاور، نگهبان و رابط حضرت امام با تمام مقامات مملکتی و مراجع تقلید بود.
فرزند امام مایۀ امید ملت ایران و صاحب سرّ حضرت امام(ره) بود.
آیت الله مهدوی کنی
حاج سید احمد خمینی مجاهدی نستوه، آگاه و سیاستمداری روشن بین و آینده نگر بود. آن جناب بیشتر از هر چیز دیگر به عظمت اسلام و ثبات جمهوری اسلامی ایران می اندیشید.
ستارۀ درخشانی که درخشندگی خورشید و ولایت را نشان می داد غروب کرد، غروبی که دل مؤمنین و مسلمانان انقلابی جهان را تکان داد و داغدار و محزون و مغموم نمود.
سردار رشید انقلاب، یادگار امام راحل که
چون سربازی فداکار پشتیبان انقلاب و مقام معظم رهبری بود از دست رفت.
آیت الله آذری قمی
حاج سید احمد آقا یک عنصر سیاسی وارسته و صاحب فکر، ابتکار و نظر بود که در همه حال خود را مرید متعبد و یک فرمانبر امام می دانست.
حجت الاسلام والمسلمین محمد علی انصاری
امام در مورد ایشان فرموده بود که احمد عزیزترین نفوس در نزد من است.
حاج احمد آقا خمینی در محاورات و گفتگوها بسیار صریح بود.
یک بُعد از شخصیت ایشان تقوای بسیار بالا و مراقبت از خود بود.
حبیب الله عسگر اولادی
عناوینی که بعد از انقلاب به سراغ ایشان آمده بود و عظمتی که ایشان در کنار امام داشتند هرگز تغییری در گفتار و رفتار ایشان ایجاد نکرد، همان صداقت، صمیمیت و اخلاق حسنه ای را که قبلاً داشتند تا آخرین لحظات حیاتشان در ایشان مشاهده کردیم.
محمد علی رحمانی