همه گریه میکنند؛ حتی
بازیگر نقش شمر
از سالهای بسیار دور، باآغاز ماه محرم، مردم
مسلمان ایران، دیوارهای شهر را با پارچهها و پرچمهای
سیاه میپوشاندند و به سوگواری و عزاداری برای
امام حسین (ع) و یاران باوفایشان میپرداختند. این
سوگواریها، با روضهخوانی و سینهزنی و زنجیرزنی
همراه بود.کم کم داستان حماسۀ کربلا به صورت شعر
در این مراسم راه پیدا کرد. شعرهایی که در مراسم
عزاداری امام حسین(ع) خوانده میشد ریشه در
اعتقادات مردم دلسوختهای داشت که سالیان سال در
سوگ شهادت مظلومانۀ امام بزرگوارشان، غمگین و
دلشکسته اشک میریختند.
نمایشهای تعزیه، ریشه در همین شعرها و نوحههایی
دارد که در ایام ماه محرم در مراسم مختلف خوانده
میشد.تعزیه نمایشی است که به بیان مصیبتها و
رنجهای امام حسین (ع) و اهل بیت ایشان در واقعۀ
کربلا میپردازد. در این نوع نمایش رو به رو شدن
«اشقیا» یعنی دشمنان امام حسین(ع) و «اولیا» یعنی
مجلات دوست کودکانمجله کودک 26صفحه 50