آقا خرسه گفت: «صداش اذیت میکنه.»
خُرخُر خودش را لوس کرد و گفت: «نمیخوام، صداش خوبه، خوشگله.»
بعد همان طور که داشت بوق میزد، یکدفعه سر و کلۀ میمو پیدا
شد. خُرخُر تا میمو را دید به پدرش گفت: «وایسا، وایسا میمو هم سوار
بشه.»
آقا خرسه زد روی ترمز و میمو پرید روی کاپوت ماشین و رفت
جلوی شیشه و هی ادا درآورد. آقا خرسه به میموگفت: «بیا پایین.»
میمو از روی کاپوت پرید پایین. خُرخُر گفت: «بیا سوار شو. من دارم
بوق میزنم. این قدر کیف داره، تو هم بزن.»
آقا خرسه به خُرخُر چشم غرّه رفت و آهسته گفت: «اِه، یعنی چی؟»
میمو از شیشۀ ماشین پرید تو و رفت طرف فرمان.آقا خرسه گفت: «میمو
برو عقب بشین. اذیت کنی، پیادهات میکنم ها.»
میمو ناراحت شد. خُرخُر گفت: «اِه،بابا بگذار میمو هم بوق بزنه،
خودم بهش گفتم.»
آقاخرسه گفت: «نمیشه، ماشین که بچه بازی نیست.»
خُرخُر زد زیر گریه و جیغ و داد راه انداخت و هی کف پایش را کوبید زمین.
آقاخرسه هر کاری کرد، نتوانست او را آرام کند و آخر کار گفت: «باشه،باشه،
میمو بیا یک بوق بزن، فقط یکی.»
میمو از روی صندلی عقب پرید روی فرمان و نشست روی بوق. صدای
جیغ بوق بلند شد و در تمام جنگل پیچید و حیوانات و پرندگان از دور و بر خیابان
فرار کردند.
آقا خرسه به میمو گفت: «پاشو، از روی بوق پاشو.»
میمو گوش نمیداد، خُرخُر هم میخندید. یکدفعه آقاخرسه، ننه کلاغه و
خاله میمون و آقا خرگوشه و عمو زحمتکش را دید که تند و تند داشتند به طرف ماشین
میآمدند. میمو هم باز هم ول کن نبود. وقتی آنها به ماشین رسیدند، عمو زحمتکش گفت:
«دستت درد نکنه آقا خرسه، خوب امانتداری میکنی!»
میمو فوری از روی فرمان پرید آن طرف.ننه کلاغه گفت: «این کارها یعنی چی
آقاخرسه، بچه شدی، نمیدونی صدای بوق چقدر حیوونای جنگل رو اذیت میکنه؟!»
خاله میمون گفت: «میمو وای به حالت اگه دستم بهت برسه، دمت رو به شاخۀ درخت
گره میزنم که نتونی جایی بری.»
آقا خرگوشه آمد جلوتر وگفت: «آقا خرسه شما که باید بدونی بوق مال یک زمانیه که
خطری، چیزی پیش میآد و باید هشدار بدی، بازیچه که نیست، اعصاب ماروخردکردی.»
آقاخرسه که خیلی ناراحت شده بود و جوابی نداشت که بدهد، یک پس گردنی زد به
خُرخُر وگفت: «همهاش تقصیر توئه.»
خُرخُر هم اخم کرد و از ماشین پیاده شد و به طرف خانهشان رفت.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 70صفحه 29