کمی از فرهنگ
آپارتمان نشینی
فرهنگ زندگی در آپارتمان ، با فرهنگ سکونت در
خانه های بزرگ و دارای حیاط تفاوت زیادی دارد .
شاید اولین معماری که تصمیم گرفت سبک معماری
جدید را در ایران به کار ببرد ، فکر نمی کرد روزی زندگی
در این دو محیط ، تا این اندازه با هم فرق داشته باشد .
داشتن فرهنگ آپارتمان نشینی ، بخصوص در شهرهای
بزرگ ، از ضروریات زندگی امروز است . در این نوع
محل های مسکونی ، به بخشهایی مانند راه پله ، راهرو ورودی ،
پارکینگ و . . .« فضای مُشاع » می گویند . در این فضاها ، شما
ضمن آنکه می توانید از امکانات آن استفاده کنید ،اما
صاحب مطلق آن مکان هم نیستید . بنابراین باید فرهنگ
همدلی و رعایت حقوق همه ساکنین آپارتمان را رعایت
کنید . این رعایت کردن به معنی محدود شدن آزادی نیست .
ما با زندگی در آپارتمان به عادت کردن و کنار آمدن
با یکدیگر ، توانا می شویم .
اصطلاح « چهاردیواری ، اختیاری » چندان در فرهنگ
آپارتمان نشینی جایگاهی ندارد . پیدا کردن حس تعاون
و مراقبت از احوال همسایه از توانایی های این نوع
فرهنگ سکونت است .اما متأسفانه به دلیل ماشینی شدن زندگی و کار و گرفتاری روزمره ، در بسیاری از آپارتمان ها
این روحیه ضعیف است . اما اطمینان داریم ، شما بچه های آپارتمان ، در پارکینگ ، راهرو و . . . به خوبی یکدیگر را می شناسید و بارها شده است که پنچری دوچرخه تان را با همدیگر برطرف کرده اید .
مجلات دوست کودکانمجله کودک 84صفحه 24