لغت نامۀ قرآنی
شعر، به معنای: علم، دانستن،
زیرکی و دانایی است. در اصطلاح
قرآن، به سخنی که دارای وزن و قافیه
بوده و عنصر تخیّل یا خیال در آن نقش
اصلی و مهمّ را داشت، «شعر» گفته
شده است. کسی هم که چنین سخنی را
به زبان یا قلم جاری میکرد، «شاعر»
نامیده شده است.
در روزهای اوّل رسالت و دعوت
پیغمبر اکرم (ص)، کافران و مشرکان
مکّه، برای این که دعوت او را دروغ و
بیارزش معرّفی کنند، از روی دشمنی،
رسول خدا را «شاعر» و دیوانه «مجنون»
میخواندند. منظور آنها این بود که
محمّد بن عبدالله، مردی خیالپرداز
است و کلماتی که به نام آیههای قرآن
برای مردم میخواند، در ذهن
خیالپرداز خود او تولید شده و واقعیّت
ندارد. خداوند با چند آیۀ محکم، این
تُهمت سنگین را از پیامبر دور کرد و
فرمود: «رسول من نه شاعر است و نه
دیوانه، و هیچ سخنی را از پیش خودش
نمیگوید.» در قرآن مجید، سورهای
هم به نام «الشُعَّرا» آمده است که بیش
از 200 آیه دارد.
کامیون و وسایل حمل و نقل نظامی
نام خودرو: استیر-پاچ
نام کشور سازنده: اتریش
تعداد خدمه:1 تا سه نفر
وزن: 640 کیلوگرم
نوع اسلحه: مسلسل 12 میلیمتری
موتور: مدل 700 دو سیلندر
حداکثر سرعت: 75 کیلومتر در ساعت
مجلات دوست کودکانمجله کودک 187صفحه 20