لغت نامه قرآنی
حرف «ع» «عَذب»
عَذب، یعنی: شیرین، گوارا، لذّت بخش. صفِ آب، مایع یا نوشیدنی مخصوص بهشت است که به مومنان اهل بهشت خورانده میشود. عَذب، دو بار در قرآن مجید آمده است: آیۀ 53 سورۀ فُرقان و آیۀ 12 سورۀ فاطر. در سورۀ فُرقان میخوانیم: ((هذا عذبٌ فرات و هذا مِلحٌ اجاج)). یعنی: این نوشیدنی بسیار شیرین و دلچسب و گُواراست، و آن نوشیدنی شور و تلخ و بسیار بد مزه و ناگوار.
((عَذبُ فُرات)) یعنی بسیار شیرین و دلچسب و گوارا: صفت شرابِ مخصوص بهشت است. ((مِلحٌ اُجاجَ)) یعنی بسیار شور و تلخِ و بد مَزه: صفت شرابِ مخصوص اهلِ جهنّم است. ((مِلحُ اَجاج)) درست عکِس ((عَذبٌ فُرات)) است.
فرشته او را تهدید میکند. او به پدر فیونا میگوید که همه خوشبختیاش را از فرشته دارد.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 206صفحه 20