پزشک معالج حضرت امام تعریف
میکند: «روزی بعد از ملاقات ساعت
هشت صبح و خارج شدن ملاقات کنندهها و
مسئولان دفتر، خدمت ایشان رسیدم. دیدم
چراغ اتاق خاموش است و حضرت امام نیز
روی نیمکت نشستهاند. به در اتاق نزدیک
شدم. دیدم ایشان در اتاق مشغول قدم زدن
هستند. متوجه شدم که چراغ اتاق را به علت
احتیاج نداشتن. در هنگام قدم زدن خاموش
کردهاند.
ایشان همچنین، معمولا یک لیوان آب
در نزدیکی محل نشستن آماده داشتند و
برای رفع تشنگی یا خوردن دارو از آن آب
استفاده میکردند. حضرت امام به تدریج
آب لیوان را مصرف میکردند تا تمام شود
و آب لیوان را عوض نمیکردند.
به این ترتیب نقشهی ماموریت که
پیش سرجوخه گاتسی بود از بین رفته
است. این موضوع باعث به هم خوردن
روحیهی کبوترها میشود.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 237صفحه 5