بعضی از ویژگیهای خاص امام (س)
یکی از خصوصیات بارز امام (س) نظم فوق العاده ایشان در تمام امور بود. موقعی که امام در نجف بودند همه کسانی که در ارتباط با ایشان بودند می دانستند که دقیقاً در چه ساعتی امام به حرم مشرف می شوند و چه وقت در بین راه منزل و حرم هستند و چه موقع در حرم مشغول نماز و دعا می شوند و همین طور شروع درس و ملاقات عمومی که بعد از نماز مغرب و عشا داشتند همه با یک نظم و ترتیب عالی انجام می شد. ویژگی بارز دیگر امام که برای همه شناخته شده بود، شناخت ایشان از افراد و کیفیت برخورد با هر کدام از آنها بود. امام با شخصیتهای سیاسی زیادی که از مسئولین عراقی گرفته تا سران گروهها و احزاب سیاسی خود ایران و خارج ایران مانند آقای ابراهیم یزدی و بنی صدر در ارتباط بودند و سعی خیلی از اینها بهره برداری از امام در جهت منافع
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 87 سیاسی خودشان بود؛ منتها امام با زیرکی و تیزهوشی و برخورد هوشمندانه از آنها در جهت پیشبرد انقلاب استفاده می کردند و آنها کمتر می توانستند از امام در جهت اهداف خودشان بهره ببرند.
حضرت امام در نجف اشرف هر شب سر ساعت معین به زیارت حضرت امیرالمؤمنین (ع) می رفتند و این کار امام زبانزد همه علما و دوستان ایشان در نجف بود. یکی دیگر از خصوصیات بسیار مهم حضرت امام که توجه من را هم بسیار جلب می کرد مسأله طمأنینه و آرامش فوق العاده ای بود که همیشه بر وجود ایشان حاکم بود. ما پس از پیروزی انقلاب براساس مسئولیتی که داشتیم طبعاً در شرایط و وضعیتهای متفاوتی خدمت ایشان می رسیدیم. گاهی در مواقع حساس سیاسی و نظامی مثل زمانی که منافقین اقدام به ترور شخصیتهای برجسته نظام می کردند و گاهی در موقعیتهای مهم دیگر؛ ولی در هیچ یک از این اوقات، ما هیچ گونه اضطراب و نگرانی و یا تشویش خاطری را در ایشان مشاهده نکردیم و این اطمینان خاطر به نظر من دو علت عمده داشت: اول اینکه حضرت امام حقیقتاً توکل بر خدا داشت و دوم اینکه آنچه برای ایشان مهم بود عمل به وظیفه و تکلیف الهی بود و همین نکته کلیدی و محوری بود که هم اضطراب و نگرانی را از امام دور می کرد و هم در دوستان و نزدیکان ایشان اثر عمیقی بر جای می گذاشت و اعتقادشان را به امام و خط و راه امام مستحکم تر و راسخ تر می نمود. ویژگی دیگر حضرت امام توجه و عنایت خاص ایشان نسبت به خدمتگزاران به انقلاب و نظام بود. حضرت امام همواره این افراد را که در قبل و بعد از انقلاب در خدمت انقلاب بودند مورد تفقد و دلجویی قرار می داد و از زحمات و خدماتشان تقدیر می کرد.
کتابخاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی (دفتر اول)صفحه 88