فصل اول ویژگیهای فردی
جامعیت
جامعیت حضرت امام
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : رودسری، حسین

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1394

زبان اثر : فارسی

جامعیت حضرت امام

‏صفات مختلف حضرت امام 180 درجه با یکدیگر فاصله داشت. همان کسی که از‏‎ ‎‏کشتن کفار بعثی و مفسدین فی الارض، باکی نداشت، از کشتن یک مگس هم خودداری‏‎ ‎‏می کرد؛ امام عارفی فقیه و فقیهی فیلسوف است و شاگردان ایشان در زمینه های مختلف‏‎ ‎‏نشانگر این حقیقتند، از طرفی آیت الله مطهری، نمونه فلسفه و نیز شاگردان نمونه ای در‏‎ ‎‏فقه تربیت کردند، و از طرفی شاگردان بسیاری که گردانندگان انقلاب در زمان تبعید امام‏‎ ‎‏به نجف بودند که نمونه هایش: حضرت آیت الله خامنه ای و حضرت حجت الاسلام‏‎ ‎‏والمسلمین آقای هاشمی رفسنجانی هستند، همان کسی که کشف الاسرار را می نویسد،‏‎ ‎‏مصباح الهدایه را نیز نوشته است، همان کسی که در نجف در طول پانزده سال حتی یک‏‎ ‎‏شب زیارت مرقد حضرت امیرالمؤمنین(ع) را ترک نکرده است، همان کسی است که به‏‎ ‎‏سعدون شاکر، رئیس سازمان امنیت عراق، می گوید: ‏من از آن سیدهایی نیستم که زیارت،‎ ‎وظیفه ام را از یاد ببرد.‏ همان کسی که تربت امام حسین (ع) را برای شفا می خورد، همان‏‎ ‎‏کسی است که شمشیر امام حسین(ع) را بر کمر دارد؛ آن کسی که فریاد می کشد: ‏فقه‎ ‎سنتی را فراموش نکنید‏، همان کسی است که می گوید: ‏آخوند درباری را از میدان به در‎ ‎کنید‏، همان کسی که برای خرید یک پنکه در نجف فریاد می کشد: ‏با این کارتان مرا به

جهنم نفرستید‏، همان کسی است که استفاده از سهم امام را به طور مطلق برای نابودی شاه‏‎ ‎‏اجازه می دهد، همان کسی که اجازه نمی دهد فرزندش حاج احمد آقا در مواقع غیر‏‎ ‎‏ضروری یک تلفن، آری، فقط یک تلفن به ایران بزند، و این را خلاف شرع می داند،‏‎ ‎‏همان کسی است که به پاریس می رود و در فرنگ عَلَم دین را بر دوش می کشد، کسی که‏‎ ‎‏در طول پانزده سال حتی یک بار حاضر نیست به کوفه سفر کند ـ زیرا هوایش بهتر از‏‎ ‎‏نجف است ـ تا مثل سایر طلبه های فقیر زندگی کند، همان کسی است که نجف را تا نوفل‏‎ ‎‏لوشاتو برای تحقق اسلام و انقلاب اسلامی طی می کند، همان کسی که صحیفه سجادیه‏‎ ‎‏را شبها با اشک و ناله پیش رو دارد، همان کسی است که از جوانی در میدان نبرد علیه‏‎ ‎‏ظلم و ظالم و کفر و کافر، تفنگ بر دوش دارد، همان کسی که با جوش و خروش بر‏‎ ‎‏منافقان آدم کش و بنی صدر خائن و شاه و دار و دسته اش و گروههای چپ و راست‏‎ ‎‏روسی و امریکایی فریاد می کشد، همان کسی است که در نیمه های شب آرام و بی صدا‏‎ ‎‏ناله می کند که: خدایا مرا ببخش، همان کسی که یک شب نماز شبش ترک نشده‏‎ ‎‏است،همان کسی است که اهل منزلش را حتی یک بار برای نماز صبح بیدار نکرده‏‎ ‎‏است؛ زیرا معتقد بودند که بر خوابیده تکلیفی نیست و خوابیده وظیفه ای ندارد.‏‎[1]‎

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‎ ‎

‎ ‎

  • )) حجت الاسلام والمسلمین سید احمد خمینی؛ سرگذشتهای ویژه از زندگی حضرت امام خمینی؛ ج 2، ص 16.