یکی از ویژگیهای کلاس درس حضرت امام این بود که ایشان با برخورد خوبشان، طلبه را وادار می کردند که کلاس درس را به کلاس بحث و گفتگو مبدل کند، اگر اشکال کننده اشکالش سطحی بود که یکجوری از کنارش رد می شدند، ولی اگر اشکال منطقی و حساب شده بود، امام تا آخر کار می ایستادند تا مطلب روشن شود، یکی از کسانی که امام روی اشکالهایشان حساب می کردند، استاد شهید مطهری ـ رضوان الله تعالی علیه ـ بود، حضرت امام آنقدر بحث را تعقیب می کردند تا به نتیجه می رساندند، خیلی وقتها استاد شهید مطهری تسلیم می شد و می گفت خوب، بس است؛ ولی حضرت امام به این سادگی مسأله را رها نمی کردند و می فرمودند: نه، باید این مطلب روشن شود، خیلی امام در بحثها سر سخت بودند، مخصوصاً اگر طرف مقابل، طلبه روشن و فهیمی بود، حضرت امام هم خوششان می آمد و با برخوردی مناسب، آن طلبه را تشویق می کردند. و در نتیجه کلاسهای درس ایشان بسیار زنده و پر تحرک و پویا بود.
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 155