تولّد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

‏‏تولّد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی‏‏ ‏

‏‏بحث تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، پیش از آنکه در زمره مباحث شورای‏‎ ‎‏انقلاب قرار گیرد، توسط گرایشهای مختلف انقلابی مذهبی و غیرمذهبی و خارج از‏‎ ‎‏کنترل دولت موقت، جریان داشت و عملاً در حال شکل گیری بود و چند گروه از‏‎ ‎‏وفاداران به انقلاب پیش بینی هایی نیز، کرده بودند. ‏

‏‏شورای انقلاب ساماندهی مسأله سپاه را به خاطر ارتباط خوبی که من از قبل از‏‎ ‎‏انقلاب و در جریان مبارزه با آنها داشتم، به من محوّل کرد و اولین بار من با اینها، در‏‎ ‎‏جمشیدآباد تهران جلسه گذاشتم و برای ساماندهی بهتر، توافقهایی کردیم و کمی بعد،‏‎ ‎‏تشکیل این نیروی مردمی، اعلام شد و بلافاصله فعالیّت آن خصوصاً در جریان مقابله با‏‎ ‎‏گروههای سیاسی که نیروی خود را مسلح کرده بودند و نیز در مواجهه با مدعیان مسائل‏‎ ‎‏قومی، تجزیه طلبان و بالاخره آشوبگرانی که همچون قارچ از گوشه کنار‏‎ ‎‏سر برمی آوردند، برای انقلاب و نظام، ضرورت اجتناب ناپذیر تلقی شد. حتی دولت‏‎ ‎‏موقت ـ که با فعالیت نهادهای انقلابی، سر سازگار نداشت با توجه به ضعف‏‎ ‎‏دستگاههای انقلابی موجود، در ضرورت تأسیس و سازماندهی نیرویی تازه و قابل‏‎ ‎‏اعتماد، تأکید می ورزیدند.‏

‏‏البته برخی از اعضای دولت موقت و دوستانشان که معتقد بودند ما از اینگونه مسائل‏‎ ‎‏آگاهی نداریم، در یک مقطع پیش از این، خواستند به نیروهای اصیل انقلاب رودست‏‎ ‎‏بزنند، بنابراین، سپاهی را تشکیل دادند و اداره آن را به دست نیروهای مورد نظرشان‏‎ ‎‏سپردند؛ ما جلوی آن را به سرعت گرفتیم و با جمع کردن گروههای متفرق، سپاه‏‎ ‎‏پاسداران را تشکیل دادیم،‏‎[1]‎‏ این کار با اشاره امام آغاز شد.‏

‏‏بعد امام مرا مأمور کردند که آنها را سازماندهی کنم. بعد از من آیت اللّه خامنه ای رفتند‏‎ ‎‏و به سازماندهی و اداره سپاه پرداختند.‏‎[2]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎