امام و سیاست خارجی
قطع رابطه با مصر
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : اهوازی، عبدالرزاق

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زبان اثر : فارسی

قطع رابطه با مصر

قطع رابطه با مصر 

‏به دنبال امضای نهایی قرارداد صلح بین مصر و اسرائیل که میانجیگری امریکاییها‏‎ ‎‏(در تاریخ 6 فروردین 1358) در کمپ دیوید انجام شد و در پی اعلام نظر امام‏‎ ‎‏که «سادات با قبول این صلح، وابستگی خود را به دولت استعمارگر امریکا،‏‎ ‎‏آشکارتر نمود.» و تأکید ایشان مبنی بر اینکه «ایران، صلح سادات و اسرائیل را خیانت‏‎ ‎‏به اسلام و مسلمین و برادران عرب می داند و موضعهای سیاسی کشورهای مخالف‏‎ ‎‏این پیمان را تأیید می کند.»‏‎[1]‎‏ انتظار این بود که دولت موقت نیز اقدامی انقلابی انجام‏‎ ‎‏بدهد.‏

‏اما حرکت دولت موقت در محکومیت لفظی این قرارداد و پیام وزیر خارجه ایران‏‎ ‎‏(دکتر ابراهیم یزدی) به آقای عرفات که در آن قرارداد کمپ دیوید را «خنجر زدن از‏‎ ‎‏پشت به فلسطینیها» دانسته بود، به نظر چندان کفایت نمی کرد؛ زیرا بلافاصله موج‏‎ ‎‏گسترده ای از راهپیماییهای مردمی و تجمعهای متعدد در مقابل سفارت فلسطین در‏‎ ‎‏تهران به راه افتاد. سرانجام امام خودشان وارد قضیه شدند و طی فرمانی به دولت موقت‏‎ ‎‏(در تاریخ 10 اردیبهشت 1358) دستور قطع رابطه دیپلماتیک ایران و مصر را صادر‏‎ ‎‏کردند.‏

‏متن نامۀ حضرت امام خطاب به وزیر خارجه دولت موقت به شرح ذیل می باشد: ‏

‏بسم اللّه الرحمن الرحیم ‏

‏جناب آقای دکتر ابراهیم یزدی، وزیر امور خارجه ‏

‏با در نظر گرفتن پیمان خائنانۀ مصر و اسرائیل و اطاعت بی چون و چرای دولت مصر‏‎ ‎‏از امریکا و صهیونیسم، دولت موقت جمهوری اسلامی ایران قطع روابط دیپلماتیک‏‎ ‎


کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 208

‏خود را با دولت مصر بنماید. ‏

‏10 / 2 / 58 ـ روح اللّه الموسوی الخمینی‏‎[2]‎

‏این اقدام ایران همراه با تأکید بر این نکته که «قطع رابطه با دولت کنونی مصر‏‎ ‎‏به هیچ وجه عملی، علیه ملت دوست و برادر، مصر نمی باشد.» به سرعت مورد توجه و‏‎ ‎‏استقبال مردم مسلمان و آزاد منطقه و اندیشمندان و سیاستمداران حامی فلسطین در‏‎ ‎‏جهان، قرار گرفت.‏‎[3]‎

‎ ‎

کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 209

  • . صحیفه امام؛ ج 6، ص 410.
  • . صحیفه امام؛ ج 7، ص 168.
  • . انقلاب و پیروزی؛ ص 282.