یکی چون من عمری در ظلمات حصارها و حجابها مانده است و در خانه عمل و زندگی جز ورق و کتاب منیت نمی یابد و دیگری در اول شب یلدای زندگی سینه سیاه هوسها را دریده است و با سپیده سحر عشق عقد وصال و شهادت بسته است.
ترس گویا در قاموس وجود او مفهوم نداشت. به خاطر دارم که در یکی از جلسات دو نفره که در خدمتش بودم، می فرمودند: پس از قضیه کاپیتولاسیون که نطق غرا و آنچنانی نمودم و شاه و دولت را مفتضح کرده بودم، نیمه شب مرا از منزل گرفتند و با جیپ ارتشی به طرف تهران بردند. در بین راه مسیر را منحرف [کردند] و از جاده خارج شدند که من یقین کردم قصد اعدامم را دارند، ولی کوچکترین ترس و وحشتی به من دست نداد.
خوب است برای طلبه ها منزل درست کنند، منتها بتدریج و بی اسم و بی سر و صدا؛ یعنی ده تا ده تا درست شود، البته با تعجیل، و راجع به مخارج آن، این جانب از قم و آنچه وسیله آقای عبد اللَّه اسلامی از تهران است چیزی نمی خواهم بلکه در صورت اقدام و لزوم به وکلای تهران می گویم بدهند.
حجت الاسلام اشراقی داماد بزرگ امام خمینی در این کوچه زندگی می کرد و در همسایگی او، ساختمان منزل آیت الله محمد یزدی از شاگردان قدیمی امام واقع بود. آقای اشراقی به حضرت امام پیشنهاد کرد که این کوچه را برای اقامت انتخاب کنند زیرا وجود محوطه وسیع نزدیک آن، فضای مناسب و کافی برای جمعیت دیدار کننده است و این ازدحام مزاحمتی برای مردم و همسایگان فراهم نمی کند.
احساسات پاک و صمیمانۀ مردم و امام در حدی بود که در قم و جماران، روزهای اول کار به جایی رسید که بعضی از همسایگان امام از کثرت جمعیت نمی توانستند به خانه های خودشان بروند و بعضی مواقع به وسیلۀ نردبان رفت و آمد می کردند.
حضرت امام خمینی در نامه ای به فرزندشان سید احمد ایشان را از انجام امور تبلیغی به نفع امام در حوزه منع کردند و نوشتند: مطلبی که از قم اطلاع رسیده است آن است که شما و آقای ربانی در نظر دارید برای صد نفر شهریه خصوصی قرار دهید؛ به این منظور که در خانه رفت و آمد زیاد شود. خیلی از شما تعجب می کنم که باز مرا نشناخته اید! من هیچ وقت از این اعمال خلاف انسانی میل ندارم مرتکب شوم و نه شماها مرتکب شوید.
راستی این چه روزی است. فکر می کنم خواب می بینم و اصلًا باورم نمی شود چنین روزی را که امام، این پیر جماران، نامه ام را بخواند و هدیه ناقابلم را بپذیرد. ای خدا من، می توانم این سعادت را داشته باشم!؟ امام عزیز، اینک با پول خود و با دست خود برایت ژاکتی بافتم به این امید که وسیله ای باشد در قیامت شاهد بگیرم که ای خدا، من امام عزیز را و نایب امام زمانت را دوست دارم. تو روا مدار دستی که برای این امام ژاکت بافته از درگاهت ناامید برگردد.
این پیام در قالب عباراتی روان با ادبیاتی چنان فاخر و شعف انگیز بیان شده است که خواننده را به نهایت شور و اشتیاق می کشاند و با خود به دنیای علم و حکمت و عرفان و معرفت رهنمون می سازد.
یکی از مسائلی که در حول و حوش فعالیت های مجلس خبرگان مطرح شد شایعه تصویب قوانینی بر ضد زنان در آن مجلس بود. قضیه از این قرار بود که گروهی از عناصر ضد انقلاب به همراه جمعی از گروه های معاند ـ که می کوشیدند از هر وسیله ای، عاملی برای ایجاد آشوب و جنجال درست کنند ـ با انتشار بیانیه ای (در تاریخ 6 آبان 1358)، مجلس خبرگان را متهم کردند که درباره مسائل مربوط به طلاق و ازدواج و حقوق زن و مرد، قوانینی به ضرر زنان تصویب کرده است.
بعد از فوت مرحوم آیت اللّه بروجردی در جلسه ای که علمای طراز اول در منزل آن مرحوم تشکیل دادند، ایشان شرکت در دادن شهریه مرحوم آقای بروجردی را نپذیرفتند و معروف بود که پس از پیشنهاد به ایشان فرموده اند: من همان خادم طلاب که بوده ام، هستم. این معنویات و توجه شان به اسلام و خدا باعث شده بود که تقریباً همۀ طلاب حوزه در حد عشق به وی علاقه داشتند.
دکتر فاطمه طباطبایی گفت: امام می فرمایند اگر زن انسان ساز از ملت گرفته شود، ملت به شکست و انحطاط دچار می شود. اگر زن نفهمد جایگاه و رسالتش چیست، آن جامعه منحط می شود. وطیفه حاکمان این است که شرایط را برای زنان فراهم کنند تا بتوانند رشد کنند و فرزندان خوبی تربیت کنند و نسل آینده را بسازند. امام در جایی دیگر می گویند باید نقش زنان در تربیت را جدی گرفت. چون فرزندان در دامن مادرانشان بزرگ می شوند.
ویژگی ها و ظرفیت های خاص دوره جوانی و در کنار آن استعداد تغییر و تحول پذیری و گرایش به معنویات و فضیلت های اخلاقی، زمینه ای را فراهم می آورد که با فراهم شدن شرایط مناسب، این همه استعداد به فعلیت برسد و انسان را به صراط مستقیم رشد و تعالی وارد سازد.
سخنان ما که تمام شد امام یک قصه ای نقل کردند که ما در مقابل عظمت روحی ایشان احساس حقارت و شرمساری کردیم. امام فرمودند: «در گذشته که برق نبود و کوچه ها تاریک بود یکی از آقایان به جایی می رفت و طبق مرسوم شخصی هم جلوی ایشان فانوس به دست گرفته بود...
رئیس ستاد مرکزی دهه فجر انقلاب اسلامی با اشاره به زمان آغاز برنامه های دهه مبارک فجر، گفت: در ساعت 9:33 دقیقه 12 بهمن با حضور گسترده مردم در حرم مطهر امام خمینی(س) آیین های ویژه بزرگداشت سی و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی آغاز و همزمان در بیش از 700 مکان در کشور برنامه های گرامی داشت لحظه تاریخی ورود حضرت امام خمینی(س) به کشور برگزار می شود.
مشخصه بارز و نقطۀ اصلی تمایز امام از دیگر رهبران مذهبی و سیاسی جهان معاصر صداقت و صراحت ایشان است. امام از بدو شکل گیری نهضت اسلامی همواره با مردم صادقانه حرف زدند، هرگز نمونه ای از دوگانگی بین امام و امت نمی توان یافت. اینگونه نبود که امام(س) با مردم یک گونه و با مسئولان به گونه ای دیگر حرف بزنند، صداقت امام محصول تعالی اخلاقی، خودسازی و یگانگی گفتار و عمل ایشان بود.
دانشگاه باید عالم درست کند. دانشگاه باید اشخاصی را درست کند که مملکت خودش را اداره کند از حیث علمیت. اداره کند از حیث فرهنگ. نه اینکه غایت آمال این باشد، یک چیزی دستش بیاید برود توی یک اداره ای بنشیند مهمل. کار هم بود، خوب بود. اما کار نیست توی ادارات. یک اداره که نمی تواند این همه جمعیت را بپذیرد. جز این است که بروند آنجا بودجه مملکت را بی خودی صرف بکنند، خودشان هم مهمل بار بیایند و بودجه مملکت را هم از بین می برد.
اگر بنا باشد که هر جا آدم برود می بیند که [دائماً] مردم دارند شکایت می کنند. زن و بچه مردم می آیند گریه می کنند. می آیند [التماس] می کنند. من هم خسته دارم می شوم. خدا می داند که من در آن رژیم سابق هیچ وقت از هیچ چیز خسته نمی شدم، هر فشاری می آوردند بر من خسته نمی شدم، حالا دارم از خودمان خسته می شوم. آخر چرا باید این طور باشد. یک فکری بکنید. اگر دیر بجنبید اسلام را در خطر تضییع و رفتن آبرویش قرار داده اید. مسئولیم همه ما.
مسوول موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی (س) در خمین گفت: 245 هزار نفر در 9 ماه امسال از بیت تاریخی امام راحل در این شهرستان بازدید کردند.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.