در این نوشتار سعی بر این است که به اهم وقایع و رخدادهای حیات پربرکت حضرت امام خمینی (س) اشاره گردد. ضمنا در ادامه مناسبتهای ملی و مذهبی روز را در سیره و اندیشه امام جستجو می کنیم...
ملت ما بلکه ملتهای اسلامی و مستضعفان جهان مفتخرند به اینکه دشمنان آنان که دشمنان خدای بزرگ و قرآن کریم و اسلام عزیزند، درندگانی هستند که از هیچ جنایت و خیانتی برای مقاصد شوم جنایتکارانۀ خود دست نمی کشند و برای رسیدن به ریاست و مطامع پست خود دوست و دشمن را نمی شناسند. و در رأس آنان امریکا این تروریست بالذات دولتی است که سرتاسر جهان را به آتش کشیده و هم پیمان او صهیونیست جهانی است که برای رسیدن به مطامع خود جنایاتی مرتکب می شود که قلمها از نوشتن و زبانها از گفتن آن شرم دارند؛ و خیال ابلهانۀ «اسرائیل بزرگ»! آنان را به هر جنایتی می کشاند.
وصف ممتاز امام این بود که خود کریمانه زندگی می کرد و کرامت خود را در قلمرو دین دانست، این دو عنصر محوری باعث شد که هم علوم را با هم هماهنگ کرد، هم نزاع عقل و نقل را به صلح مبدّل کرد و این عقل و نقل هماهنگ را به جامعه عرضه کرد، بعداً شیعه و سنّی را متّحد کرد؛ کلیمی، مسیحی، مسلمان را با هم متحد کرد و بالأخره جامعه انسانی را با هم متحد کرد.
در دفتر حضرت امام بودیم که ناگهان خبر دادند که نخست وزیری و شورای امنیت منفجر گردید.
خدا را در نظر بگیرید ای گویندگان، ای نویسندگان، ای کارکنان مملکت، ای کارمندان اداری و غیر اداری، و کشاورز و همه! خدا را در نظر بگیرید، خدا حاضر است همه جا. زبان شما در محضر خداست. چشم شما در محضر خداست. همۀ قوای شما در محضر خداست. در محضر خدا خدا را معصیت نکنید. امروز در کشور ما؛ بزرگتر معصیت؛ ایجاد اختلاف است؛ ایجاد نفاق است.
در کشور ما، مرجع مان امام خمینی است و همه مقلد امام خمینی هستیم و کسانی که قبلا شیعه شده اند نیز مقلد امام خمینی هستند. دوستداران امام خمینی، تولد حضرت امام را جشن می گیرند ولی عمدتاً تلاش می کنیم در راه اهداف و آرمان های امام فعالیت کنیم. مثلاً در روز قدس که از طرف حضرت امام نام گذاری شده، هر سال راهپیمایی می کنیم و تصاویر ایشان را با خودمان همراه می بریم.
یکی از مسائل اساسی که در وصیتنامه امام امت بیشتر توجه امام را به خود معطوف داشته است مسئله استضعاف زدایی و حمایت از مستضعفان است،
آنچه در خبرگزاری ها مهم است کیفیت آن است؛ زیرا هر کدام که به راستی و راستگویی نزدیکتر باشند، شوق انسان را به گوش دادن بیشتر می کنند. در جمهوری اسلامی، باید صادقانه تمامی اخبار ... برای مردم بازگو شود.
موازین حقوق بشر به مخاطب خود می آموزد که در مقابل ظلم و ستم و دفاع از مظلوم اقدام کند و احساس مسؤولیت داشته باشد. این گزاره را هم موازین بین المللی حقوق بشر و هم آموزه های اسلامی بیان می دارند.
امام خمینی(س) در خصوص آفتها و کجرویهایی که می توانند به عنوان خطرات جدی انقلاب اسلامی را تهدید نمایند، هشدار داده و با توجه به تشابهات فراوان انقلاب مشروطیت با انقلاب اسلامی، همه جا، حادثه تاریخی مشروطیت را به عنوان شاهدی بر گفتار خود، مثال زده اند.
آنچه بنیان گذار جمهوری اسلامی در گفتار و کردار خود نسبت به ملت بزرگ ایران متجلی ساخت، پرتوی بود از حیات و حکومت الهی پیامبر و مولای متقیان(ع). حضرت امام در دیدارهایی که با کارگزاران نظام داشت، پیوسته رعایت اخلاق و آداب اسلامی در بستر روابط با مردم را سفارش کرده و آن را به منزله یک فریضه الهی می دانست.
ما تابع آرای ملت هستیم. ملت ما هر طور رأی داد ما هم از آنها تبعیت می کنیم. ما حق نداریم. خدای تبارک و تعالی به ما حق نداده است، پیغمبر اسلام به ما حق نداده است که ما به ملتمان یک چیزی را تحمیل بکنیم. بله ممکن است گاهی وقتها ما یک تقاضایی از آنها بکنیم؛ تقاضای متواضعانه، تقاضایی که خادم یک ملت از ملت می کند.
به نظر می رسد که میان شخصیت و شیوه رهبری امام خمینی(س) با کرامات انسانی و رعایت آن، مطابقت و تعامل کامل وجود داشته و امام(س) به عنوان مصداق انسان کامل، نه رهبری کاریزماتیک، به منتهای حد، مراعی این کرامت ها بوده اند و به همین دلیل، رهبری ایشان واجد بیشترین تأثیر عمومی گشته است.
امام خمینی(س) مردم را ولی نعمت خود می شمرد و خود را خدمت گزار آنان معرفی می کرد و برای کرامت بخشیدن به آنان، تمامی حقوق آن ها را مورد توجه قرار می داد. حضرت امام در حوزه اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به مردم آن چنان کرامت بخشید که با توجه به همین اصل در مقابل تمامی توطئه ها به کمک مردم استقامت ورزید.
اگر از این که پیامبر اسلام به جهت این که صاحب مکتب است و رسول خداست و قرآن بر او نازل شده است و در قاعده آن چه که مشهور است در مدینه با یهودیان، مسیحیان نجران و امثال این ها مناظره ها و گفتگوهای فراوانی داشتند، و حتی به مباهله منجر شده است، بگذریم؛ به جهت این که ائمه بعد از پیامبر همه در مدینه بودند و همه در آن جا مسلمان بودند، وقتی که به زمان امام رضا (علیه السلام) می رسیم، زمانی است که مباحثات به سمت عالمان مذاهب دیگر می آید و این گفتگوها علنی و صریح می شود، دیگر بحث فقط بعثت پیامبر و بیان قرآن و اعجاز قرآن نیست، بلکه برتری و بیان مناظرات مکتبی بین امام رضا و عالمان سایر مذاهب است، می شود این تعبیر را به کار برد که امام رضا (علیه السلام) بنیان گذار و پایه گذار گفتگوی ادیان و صاحبان ادیان بوده اند.
از میان مجموعه ابعاد شخصیتی حضرت امام یکی از برجسته ترین وجوهی که ایشان را از سایر علما و متفکران جهان اسلام ممتاز می کند، نگرشی است که به تاریخ داشته و برداشتی است که از حیات و قیام انبیا و اولیای معصوم دارند. در ادامه به چند اشاره از امام خمینی در باره منزلت امام رضا (ع) پرداخته می شود: اختیار با تو است حضرت رضا، علیه السلام، به حضرت جواد، سلام الله علیه مرقوم فرمود: «شنیدم غلامان تو وقتی سوار میشوی، تو را خارج میکنند از در کوچک، آنها بخل میکنند و میخواهند تو به کسی چیزی ندهی. به حق من بر تو که بیرون رفتن و داخل شدنت نباشد مگر از در بزرگ. و وقتی سوار شدی همراه خود طلا و نقره بردار و هیچ کس از تو سؤالی نکند مگر آنکه به او عطا نمایی. و از عموهای تو هر کس از تو سؤالی کرد، کمتر از پنجاه دینار به او مده، و اگر بیشتر خواستی بدهی، اختیار با تو است. و من اراده کردم به این امر اینکه خداوند مقام تو را رفیع فرماید، پس انفاق کن و ترس مکن که خداوند بر تو سختگیری فرماید.»
امام خمینی(س) یکی از قصاید خود که با عنوان «مدیحه نورین نیرین، فاطمه الزهرا و فاطمه معصومه (س)» سروده اند را تقدیم ساحت ملکوتی این بانوی بزرگوار اسلام کرده اند.
استراتژی وحدت یا ایدۀ همبستگی ملّی و مشارکت عمومی که از جانب مقام معظّم رهبری مطرح شد، با توجّه به مقولۀ انتخابات و فضای فرهنگ سیاسی حاکم بر جامعه، ضرورت حرکت به سوی این استراتژی که از آن به استراتژی وحدت یا نگرش وحدت استراتژیک یاد کردیم، بیش از مقاطع قبلی تاریخ ایران احساس می شود. این ضرورت، با توجّه به گروه بندی های اجتماعی درون جامعه و تحوّلی که در آن، در حال انجام است و تلاشی که دشمن در درون جامعه - با اختصاص بودجۀ خاص و تبلیغات وسیع رسانه ای و دیگرگونه های فعّالیت، برای فروپاشی همبستگی ملّی ـ انجام می دهد، دو چندان می شود و ما را بر آن می دارد که حول محور این نگرش استراتژیک جمع شویم و تلاش کنیم که آن را در جامعه عملیاتی کنیم.
من آنچه که لازم است به طور نصیحت به آقای رئیس جمهور و به همه دست اندرکاران جمهوری اسلامی از لشکری و کشوری عرض کنم این است که آنچه که به سر انسان می آید از خیر و شر، از خود آدم است. آنچه که انسان را به مراتب عالی انسانیت می رساند، کوشش خود انسان است و آنچه که انسان را به تباهی در دنیا و آخرت می کشد، خود انسان و اعمال خود انسان است.
از دیدگاه امام(س)، اقتصاد اسلامی نه سرمایه داری است و نه کمونیستی یعنی هیچ کدام از این دو مکتب مشروعیت ندارند.موضوع مالکیت فردی که محل نزاع این دو دیدگاه است در حد معقول و مشروع در اسلام وجود دارد و خیلی هم گسترده است و محدود به آنچه سوسیالیستها می گویند نیست. در اصل اسلام، محدودیت مالکیت فردی تنها بر اساس رعایت حلال و حرام و مشروع و نامشروع است، این حد مشروعیت، کنترل شدیدی در ثروت از لحاظ کمی و کیفی بوجود می آورد.
گاهی که وقایع روز عاشورا را از نظر می گذرانم، این سؤال برایم پیش می آید که اگر بنی امیه و دستگاه یزید بن معاویه تنها با حسین، سر جنگ داشتند، آن رفتار وحشیانه و خلاف انسانی چه بود که در روز عاشورا با زنهای بی پناه و اطفال بیگناه مرتکب شدند؟ بچۀ خردسال چه تقصیر داشت؟ زنها چه تقصیر داشتند؟ نظرم این است آنها با اساسْ سروکار داشتند، بنی هاشم را نمی خواستند، بنی امیه با بنی هاشم مخالفت داشتند، نمی خواستند شجرۀ طیبه باشد. همین فکر در ایران [وجود] داشت.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.