مجله نوجوان 04 صفحه 17

مرجان خوارزمی پیروزی اراده مرجان خوارزمی سعی کرده بود هیتلر را به عنوان یک ابرمرد آرمانی به تماشاگر القا کند و اگر نخواهیم از حق بگذریم کار خود را خیلی خوب انجام داده بود. در صحنه اول فیلم، پرواز هیتلر از میان ابرها به برلین نشان داده می شود. فرود هیتلر در برلین شبیه به فرود آمدن خدایان دوران باستان ار آسمان به زمین است گویی یکی از خدایان برای کمک به مردم آلمان تصمیم به هبوط گرفته است. هیچ وقت با دوربین عکاسی معمولی تان از پایین به یک سوژه نگاه کرده اید؟ دیده اید چقدر قوی و عظیم به نظر می رسد؟ در فیلم « پیروزی اراده » هیتلر همیشه از زاویه پایین فیلم برداری شده است. یعنی در نهایت اقتدار و عظمت. هیچ اثری از خشونت و خونریزی نیست. سربازهای آلمانی جوانان پر از انرژی تصویر شدهاند که با شادی حمام می گیرند و به صورتهای همدیگر کف صابون می پاشند. رژه بسیار باشکوه است و تماشاچیان آن همگی از شکوه و اقتدار سربازان به وجد آمدهاند، چشمها به دهان هیتلر دوخته شده و کلمات او با اشتیاق فراوان جذب وجود حاضرین می­شود خانم. ریفشتال موقعی فیلم «پیروزی اراده » را ساخت که هنوز دوربینهای ویدئویی ساخته نشده بودند. بنابراین فیلم بردار نمیتوانست تصاویر به دست آمده را بلافاصله روی مانیتورش ببیند بلکه باید صبر می­کرد تا نگاتیوها در لابراتور ظاهر شوند، این موضوع باعث شده بود که کارگران برای از دست ندادن لحظهها حداکثر امکانات را به خدمت بگیرند. امیدوارم یک روز فرصتی به دست بیاورید و این فیلم را ببینید، شاید از هیتلر خوشتان نیاید ولی کار خانم ریفشتال به عنوان یک فیلم ارزش نگاه کردن را دارد. اسم هیتلر را شنیده اید؟ آدم خوشنامی نیست. مگر نه؟ به محض این که اسمش را می شنویم به شنیدههای ترسناکی فکر می کنیم. چیزهایی مثل کورههای آدم سوزی، اتاقهای گاز، جاسوسهای بی رحم و دیکتاتوری عظیم. علت این که فیلم « پیروزی اراده » را انتخاب کردیم همین است، چون در این فیلم هیتلر منفور، آن قدر قوی، باشکوه و پیروز است که شما ممکن است به همه شنیدههایتان شک کنید البته اگر ندانید که سینما در تحریف واقعیت چه قدرت زیادی دارد.فیلم پیروزی اراده را یک خانم به اسم « لنی ریفشتال » ساخته است. در سال 1934، از چهارم تا دهم سپتامبر یک مجمع عمومی و میتینگ حزب ناسوسیال ( حزب نازی ) برگزاز شد. گروه فیلم برداری خانم ریفشتال 172 نفر داشت. این عدد برابر تعداد عوامل یک فیلم مستند خیلی بزرگ است. یادتان باشد که اکثر پروژههای فیلم سازی و تقریباًًً تمام فیلمهای تلویزیونی با سه دوربین فیلم برداری می شوند. حالا به این فکر کنید که خانم ریفشتال 30 دوربین فیلم برداری، 45 فیلم بردار، 16 دستیار فیلم بردار و 22 اتومبیل را برای ثبت آن لحظات به کار گرفته بود. مدیر فیلم برداری این فیلم دوربینهای ثابتی را بر پشت بامها، برج کلیساها، پنجرهها، جویهای کنار خیابان، کف خیابان و میان صفوف سربازهایی که در میدان « نورمبرگ » رژه می رفتند قرار داده بود. خانم ریفشتال در این فیلم