مجله نوجوان 205 صفحه 21

در سال 2005 میلادی برای این فیلم تکرار شود. پرداختن بیش از حد به جزئیات و اصرار بر شوخی­های قسمت اول باعث می­شود که فیلم در یک دور تکراری بیافتد و تا پایان برای نجات خودش دست و پا بزند. برداشتی که بینندگان در برخورد با آنونس تبلیغاتی این فیلم می­کنند، در آنها انتظاری مضاعف برای تماشای یک اثر شگفت­انگیز ایجاد می­کند ولی در نهایت بیننده خودش را دلداری می­دهد که به یک بار دیدنش می­ارزید! سازندگان ماداگاسکار در طول هر دو قسمت از فیلم به تدریج مضمونی خطرناک را در گوش بیننده زمزمه می­کنند. این مضمون قصد دارد بینندۀ آمریکایی و غیر آمریکایی را به این باور برساند که تنها راه نجات انسانها و کلّاً همۀ موجودات روی زمین پیروی از منطق آمریکایی و گردن نهادن به قوانین آمریکایی است. در این فیلم نظریۀ فطرت ذاتی و اصالت درونی به طور کلّی رد می­شود و آنچه اهمیت پیدا می­کند آموزشهای شهروندی ای است که سیاستمداران آمریکایی دیکته می­کنند و شهروندان آمریکایی بر آنها گردن می­گذارند. چیزهایی مانند حقوق بشر، دهکدۀ بزرگ جهانی، دمکراسی و خیلی چیزهای دیگر که به هر غیر آمریکایی تلقین می­کند که برای نجات باید چشم امیدش به آمریکا و آمریکایی باشد. برای مثال یک شیر بومی در آفریقا نمی­تواند هم­نوعان و ساکنین منطقۀ تحت حکومتش را از بی آبی نجات دهد ولی یک موجود بزدل نیویورکی با استفاده از عقل و تدبیر هوشمندانه اش، مسیر آب را به سمت جانوران تشنه تغییر می­دهد و آنها را از مرگ حتمی نجات می­دهد! اگر این فیلم را ندیده­اید حتماً ببینید و به دنبال موضوعاتی از این دست بگردید.