مجله نوجوان 206 صفحه 13

غیرممکن شده است. شاید شما هم بارها این داستان تکراری را تجربه کرده باشید که با خواهر یا برادر- پدر و یا مادرتان دعوای سختی کردید و بعد وقتی می‏نشینید و با خودتان آن اتفاق تلخ و روز بدتان را مرور می‏کنید خیلی ساده متوجه می‏شوید که همه‏اش تقصیر یک عامل کوچولو اما بسیار دردسر آفرین بوده است: بد حرف زدن! بزرگی می‏گوید: مردم بیشتر آن حرفی را نمی‏پذیرند که لحن و شیوه گفتارش برایشان نامطبوع و ناگوار بوده است. وقتی شما با لحن غیرمودبانه- تحکم آمیز یا طلبکارانه و دستوری- تمسخرآمیز و توهین­آمیز- خشن و نامهربان و... حرفی را به دیگران می‏زنید یا درخواستی را از آنها می‏کنید اولین واکنش ناخودآگاه افراد به مفهومی که می‏خواستید برسانید نیست بلکه به لحن و تن صدای شما و حالت چهره‏تان است. اگر لحن و تن صدای شما آزار دهنده و بد باشد و چهره‏تان خشن و عبوس و تهاجمی، افراد در ناخودآگاه ذهنشان مقابل شما جبهه می‏گیرند و حالت دفاعی پیدا می‏کنند. با این پیش زمینه و مقدمه احساسی که در دیگران به وجود آوردید حالا هر چند هم که حرفتان درست و منطقی باشد آنها آماده حمله به شما هستند و با تصور اینکه مورد هجوم واقع شدند یا قصد آزارشان را دارید مقابلتان یک دیوار دفاعی احساسی قرار می‏دهند و برای پذیرش خودتان و عقایدتان مقاومت نشان می‏دهند. در حالی که همه افراد محبوب و مردمی می‏دانند که اولین قدم برای تاثیرگذاری در دیگران و ارتباط با آنها این است که دیگران را از نظر روحی آماده پذیرش و شنیدن حرفهایمان کنیم. این آمادگی روحی را می‏توانید با تن صدای آرام و اطمینان دهنده و محبت­آمیز و با واژه‏های محترمانه ایجاد کنید و از افراد بخواهید که تا حد امکان با شما همکاری کنند. پیامبران خدا نیز برای آنکه دعوت و سخنان برحقشان تاثیر بیشتری بر مردم ایجاد کند از همین تکنیک‏های ارتباطی استفاده می‏کردند. به عنوان مثال حضرت محمد صلّی‏الله‏علیه‏وآله از قاریان می‏خواهد که موقع خواندن کتاب آسمانی قرآن تا حدّ امکان از صوت زیبا و دلنشین استفاده کنند و اذان را با لحن آهنگین و دلنشین بگویند. خود این بزرگواران نیز با مردم دوستانه و مهربان و مودب برخورد می‏کردند و همین استفاده درست از تکنیک‏های برقراری ارتباط با مردم باعث شده است که پیامبران از چهره‏های مردمی و پرطرفدار باشند. و در آخر اینکه یادتان باشد که چون اعضای خانوادۀ ما برخلاف سایر مردم حتی با برخوردهای نامناسب‏مان حاضر به ترک ما نیستند و همیشه در کنارمان می‏مانند ما حق نداریم با آنها بدتر از دیگران صحبت کنیم و در موردشان مواظب رفتارمان نباشیم. درست است که گاهی بر اثر همین زیاده­روی‏ها و بی‏دقتی‏ها تنش‏ها و درگیری‏های خانوادگی را تجربه می‏کنیم ولی مطمئن باشید که هرگز و در هیچ کجای دنیا حامی و پشتیبانی بزرگتر و دلسوزتر و بی‏چشمداشت‏تر از اعضای خانواده‏تان نخواهید داشت. پس حالا که اینطور است سعی کنید بیشتر قدر نعمت وجود این عزیزان را بدانید و بیشتر هوای آنها را داشته باشید. اگر شما موفق بشوید یک ارتباط خوب و موفق را با اعضای خانواده‏تان تمرین و تجربه کنید بدانید که برای برقراری ارتباط با سایر افراد اجتماع هم مشکل چندانی نخواهید داشت.