یاد دوست
وقتی بهار آمد
وقتی بهار رفت
حامد قاموس مقدم
طوفان بود و آدمیان بر روی آب غوطه ور بودند. باد ظلم می آمد و نهالهای آزادگی را یک به یک از جا می کند. شلاق ستم پشت جوانمردان را زخم می زد و زندگی سیاه بود.
آسمان آبی، بهاری در راه هر چند در دل زمستان، نسیمی که بوی یاس آورد، بوی احساس آورد و کلید رهایی را در دستان یکان یکان آزاد مردان نهاد؛ آزاد مردانی که به دل، آزاده و پای در بند بودند. نسیم آشتی بوی رهایی می داد، بوی زندگی، بوی پرواز، پرواز بر گستره ای سبز که جای جایش شقایق کاری شده بود. یادگارانی از دوران ستم. بهار آمد نشست و از آن نشستن طوفان رخت بر بست از این سرزمین. آزادگی از بهار بر همه سرایت کرد و آنگاه که کرکسان متجاز
دوست نوجوانان
سال پنجم / شماره 7 پیاپی 219 / 9 خرداد 1388
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 219صفحه 6