مجله کودک 43 صفحه 31

کتی: آدمهای مبارز در همه جای دنیا هستند. همه کشورها برای رها شدن از ظلم و ستم، روزی انقلاب کرده­اند ... هانا: پس شما باید اسم نلسون ماندّلا را هم شنیده باشید؟ آکیکو: همه او را می­شناسند ... هانا: ماندّلا، سالها در زندان بود. او بر علیه سفیدپوستان نژادپرستی که با سیاه پوستان مثل برده رفتار می­کردند، قیام کرد. بعد از سالها مبارزه، بالاخره توانست سیاه پوستان را به عنوان یک نژاد مستقل مطرح کند. حالا دیگر سیاه­پوستان برده نسیتند. آنها هم مثل سفید پوستها حقّ زندگی دارند. ایزابل: در شیلی هم سالها جنگ و درگیری بود. سالوادور آلنده یک مبارز شیلیایی بود که بالاخره توسطّ پینوشه که در آن زمان حکومت دیکتاتوری برقرار کرده بود، کشته شد. روی سنگ قبر آلنده نوشته شده است: به جلو بتازید و بدانید که به زودی، خیابانهای بزرگ دوباره باز خواهند شد تا مردم آزاد از آنها عبور کنند و جامعه­ای بهتر بسازند. مردم شیلی، برای آلنده احترام زیادی قائلند. لاله: همه در مورد آدمهای انقلابی کشورشان حرف زدند. این انقلاب­ها حداقل مربوط به 30 یا 40 سال پیش است. ولی شما در مورد انقلاب ایران که 24 سال پیش اتفاق افتاد، چیزی نشنیده­اید؟ آکیکو: پدرم چیزهایی برای من تعریف کرده است. آیت­الله خمینی؟ درست می­گویم؟ لاله: بله، البته ما او را ((امام)) صدا می­زنیم. امام یعنی رهبر. یعنی کسی که وظیفه هدایت مسلمانان را بر عهده دارد. می­نا: انقلاب ایران روی تمام کشورها تأثیر گذاشت. همه مردم با هم انقلاب کردند و شاه و آمریکا را از ایران بیرون انداختند. لاله: مثل این که تو در مورد انقلاب ایران خیلی چیزها می­دانی؟ ... می­نا: نه خیلی زیاد ... ولی می­دانم که مردم ایران امام را خیلی دوست داشتند. لاله: امام در یکی از سخرانیهایش گفته بود: ((امید من؛ به شما دبستانی­هاست)) این جمله سالهاست که همراه بچه­های ایرانی است. امام بچه­ها را خیلی دوست داشت. می­نا: گاندی در مورد ایران زیاد صحبت کرده است. گاندی در مبارزاتش از امام حسین (ع) هم یاد کرده است. مارتین: امام حسین (ع) چه کسی است؟ لاله: اما حسین (ع) امام سوّم مسلمانهاست که قرنها پیش در راه مبارزه با ظالمان زمان خودش به شهادت رسید. شهیدان انقلاب اسلامی ایران، همگی از عاشقان امام حسین (ع) بوده­اند. ژان: آدمهای زیادی بوده­اند که در راه هدفشان، کشته شده­اند. ما باید بگیریم که به آنها احترام بگذاریم. مثلاً مادرانِ سربازهایی که در یکی از جنگهای ناپلئون کشته شدند، یک پشته خاک در محلّی در نزدیکی پاریس ریختند. حالا آنجا یک تپه بزرگ درست شده و هر کس به آن اطراف می­رود، به یاد آن سربازان و آزادی کشورش می­افتاد. آکیکو: فکر می­کنم اگر بخواهیم راجع به مشاهیر کشورهایمان صحبت بکنیم، دو سه سال وقت لازم است! فعلاً خداحافظ!