مجله کودک 62 صفحه 6

شبیه شادی دم افطار در آخرین روزهای ماه مبارک رمضان، اگر سری به خیابانها بزنی، شور و حال عجیبی را در بین مردم می­بینی. از یک طرف، همه در اشتیاق عیدسعیدفطر، لحظه شماری می­کنند و از طرف دیگر، فکر تمام شدن ماه خوب خدا دلهایشان را غصه­دار می­کند. من هم ساعتی قبل از افطار، سری به خیابان زدم و بیشتر از همه چهرۀ کم رمق بچّه­هایی که روزه گرفته بودند، توجهم راجلب کرد. جالب اینجاست که با وجود ضعف و خستگی، برق شادی در چشمهای بچّه­ها می­درخشید. محمد حسین 11 ساله کلاس پنجم،کمی بی­طاقت شده بود. فهمیدم روزه است، پرسیدم: تو که هنوز به سن تکلیف نرسیده­ای، چرا روزه می­گیری؟ همه روزها را نمی­گیرم. ولی خُب، این روزهای آخر حیف است که نگیریم. از آمدن عیدفطر خوشحالی؟ زیاد! چون پدرم قرار است جایزۀ روزه­هایی را که گرفته­ام، بدهد. میلاد، دوست هم محلّه­اش که کنار او ایستاده 9 سال دارد و خیلی هم سرحال است، با خنده می­گوید: جایزۀ خدا که بهتر است! کنجکاو می­شوم و می­پرسم: مگر خدا هم جایزه می­دهد؟ میلاد که خنده­رو و خوش صحبت است، می­گوید. معلوم است که جایزه می­دهد.خدا در عید فطر، پاداش مسلمانها را می­دهد. می­توانی بگویی این پاداش چیست؟ خُب، اصل اصلش که در آخرت است. ولی به نظر من، همین که آدم توی دلش، خوشحال و راضی است، این جایزۀ خداست. میلاد جان،تو که به سن تکلیف نرسیده­ای،چطوری می­توانی در عیدفطر خوشحال باشی؟ مگر روزه هم می­گیری؟ من شبهای احیا تا سحر بیدار ماندم و روزهایش را روزه گرفته­ام. خیلی سخت بود، ولی وقت افطار آن قدر کیف داد، آن قدر کیف داد... پس شادی عیدفطر هم چیزی است شبیه شادی دم افطار،ها؟