تصویر دوست
نریمان، چوپان کوچک ومهربان
بازنویسی متن: مژگان بابامرندی
امیرمحمد لاجورد
نریمان، چوپان کوچک، مهربان و غمگینی است، زیرا اوایل فصل بهار است و تمام گله جز، بره ها برای چرا بیرون رفته اند. بره ها تنها و گرسنه منتظر مادرهایشان هستند تا غروب بیایند و آنها را با شیر تازه و گرمشان سیر کنند.اما نریمان نگران آنهاست.
او هر صبح اول سری به گاوها می زند و غذای آنها را می دهد.
بعد ناو را تمیز می کند.
و علوفه را آماده می کند.
و با ناراحتی به آغل می رود.
بره ها تا او را می بینند سر و صدا می کنند انگار از تنهایی و گرسنگی شکایت می کنند.
او به درد دل آنها گوش می دهد و دلداریشان می دهد و قول می دهد برایشان کاری کند.
مادر صدایش می زند. باید غذای پدر را ببرد.
آماده می شود در فکر این که چه باید کرد؟
با دلی پر درد از دشت می گذرد...
وای، از این کوه بلند باید بالا برود پدر، پشت کوه منتظر اوست.
راه هموار نیست و سخت است.
اما باید رفت ، تصمیم می گیرد درباره بره ها، جدی با پدر صحبت کند.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 82صفحه 14