من هم بازی!
نوشته: مژگان بابامرندی امیر محمد لاجورد
نیلوفر: بفرما، باز هم آمد. ول کن که نیست.
نمی گذارد حتی یک دقیقه راحت بازی کنیم. برو دیگر دست به اسباب بازی هایمان نزن.
سجاد: چشم دست نمی زنم. اما من را هم بازی بدهید.
نیلوفر: آخر تو کوچکی، نمی توانی با ما بازی کنیم. نه خیر، انگار اصلا نمی شنود.
نیلوفر: نسرین، بلند شو برویم جای دیگر بازی کنیم.
سجاد: مگر من آدم نیستم. من هم بازی.
نیلوفر: نمی گذارد. نمی گذارد. بلند شو برویم تاب بازی. سجاد، خواهش می کنم دنبال ما نیا.
سجاد: خواهر جان، نسرین، صبر کنید...
این طوری نمی شود. باید فکری کنم.
یک فکر بکر، فهمیدم.
بچه ها ، ببینید برایتان چه آورده ام. خیلی خوشمزه است . بخورید جان بگیرید. پس من هم بازی؟!
نیلوفر: من نقشه ای دارم.
سجاد جان، قربانت بروم، می خواهی با هم بازی کنیم.
توی زیرزمین یک چیز قشنگی گذاشته ام. برو آن را بیاور.
آن جا، توی آن صندوقچه آخری است.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 97صفحه 8