سفر دوست از درشکه تا اتومبیل
سفرکردن، با اسبات و لوازم سفر که مهمترین آنها وسیله نقلیه است. معنی پیدا میکند. در این شماره، شما را با خواندنیهایی درباره وسایل نقلیه آشنا میکنیم.
«کجاوه» و «هودج» اولین وسایل نقلیهای بودند که مسافران را جابجا میکردند. این دو وسیله، جایگاههایی ساخته شده از چوب بودند که برروی قاطر، اسب یا شتر قرار میگرفتند و مسافر (معمولا یک نفر) داخل آن مینشست.
بعدها درشکه، کالسکه و ارابه، وسایلی بودند که جانشین کجاوه و هودج شدند. درشکهها معمولا دو اسبه بودند، اما بعدها یک اسبه شدند. اعیان و اشراف معمولا چند اسب آماده در اصطبلهای خود داشتند.
کرایه درشکه در تهران قدیم از مرکز شهر تا قلهک (زرگنده)، ساعتی ۵ قران(ریال) بود. با توجه به اینکه در آن زمان (حدود صدسال پیش) با یک تومان، یک مهمانی ده پانزده نفره آبرومندانه برگزار میشد، این کرایه رقم زیادی به شمار میرفت.
اولین خیابان آسفالت
خیابان امام خمینی (سپه سابق) از انتهای خیابان بابهمایون تا میدان امام(توپخانه) اولین خیابانی بود که در ایران آسفالت شد. بعد از اینکه رفت و آمد اتومبیلها در شهر زیاد شد و امکان برخورد آنها با یکدیگر نیز بیشتر شد، نیاز به اولین صافکار اتومبیل هم احساس شد.
«استاد قادر حلبیساز» اولین کسی بود که گلگیر له شده یک اتومبیل را صافکاری کرد و رفته رفته به عنوان صافکار اتومبیل شناخته شد.
نیاز به چراغهای راهنمایی و رانندگی از همان آغاز حرکت اتومبیلها احساس میشد. اولین چراغها، دو رنگ سبز و قرمز داشت که روی کوله پشتی ماموران راهنمایی نصب میشد. مامور، کولهپشتی را بر پشت میگذاشت، روی سکوی وسط خیابان میرفت. پشت خود را به رانندگان میکرد و کلید چراغ توقف (قرمز) یا حرکت (سبز) را میزد. این چراغها با باتری داخل کوله پشتی، کار میکردند.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 97صفحه 30