مجله کودک 110 صفحه 6

گزارش دوست با سنگ و با فریاد علی، 10 ساله است. یک کیف بزرگ مدرسه بر پشت خود انداخته است و آنقدر سریع میدود که فرصت نمیکند اطرافش را ببیند. او دارد درست از وسط خیابان رد میشود! وقتی با او حرف میزنم با هم میرویم توی پیادهرو، میگوید: «ببخشید حواسم نبود!». خودم را معرّفی میکنم و میپرسم: میدانی اسم این میدان چیست؟ بلافاصله پاسخ میدهد: «میدان فلسطین، هر روز از اینجا رد میشوم و از همین مسیر به خانه میروم.» از او میخواهم تا اگر میداند بگوید چرا نام این میدان را فلسطین گذاشتهاند. میگوید: «برای اینکه اسراییلیها سالهاست کشور فلسطین را به زور اشغال کردهاند و هر روز بیشتر از روز قبل آنها را اذیت میکنند ما هم چون به یادشان هستیم اسم این میدان را فلسطین گذاشتهایم.» «مستانه علیاکبری»، 9 ساله است مستانه همان اطراف میدان، مدرسه میرود. مادرش دنبال او رفته و حالا دوتایی دارند به طرف خانه میروند. مستانه هم خوب میداند که چرا نام این میدان را فلسطین گذاشتهاند، از او میپرسم: «میدانی روز قدس چه روزی است؟» مستانه میگوید: «روز قدس روزی است که همة مردم به یاد فلسطینیها به خیابان میآیند و راهپیمایی میکنند.» مستانه فوری از توی کیفش یک برگه درمیآورد و میگوید: «این تواشیح برای روز قدس است من جزو گروه تواشیح مدرسهمان هستم و قرار است یک روز قبل از روز قدس این تواشیح را که نامش القُدسُ لَناست در مدرسه اجراء کنم.» مادر مستانه هم سالی را که امام خمینی(ره) آخرین جمعة ماه رمضان را روز