مانند هر روز شروع به اذان گفتن کرد و صدای بلندگو، وضع درس را به هم زد. امام دری را پایان دادند. شاگردان به مؤذّن اعتراض شدید کردند. خبر این موضوع به گوش امام رسید. ایشان فرمودند: درس اصول نمی گویم، تا رضایت مؤذّن را جلب کنید، چون تقصیر از ما بود که درس را طولانی کردیم. در حالی که مؤذّن به وظیفه اش که اذان گفتن است، عمل کرده است. و فرمودند: من راضی نیستم به خاطر من به کوچکترین فردی اهانت و جسارتی شود.
روزی یکی از یاران امام داشت وضو می گرفت و شیر آب هم کمی باز بود. امام که داشتند قدم می زدند و شیر آب را هم باز دیدند، گفتند: حاج شیخ، پیامبر با سه مشت آب، وضو می گرفت؛ این چه وضو گرفتنی است؟
امام خود، هنگام وضو شیر آب را باز می کردند. یک مشت آب بر می داشتند و دوباره شیر را م بستند. ایشان به هیچ وچه آبی را در وضو گرفتن، هدر نمی دادند.
یکی از نزدیکان حضرت امام نقل می کند: شخصی مقداری از باقیماندۀ آب وضوی امام را برای تبرّک خواسته بود. این موضوع به اطلاع خانم حضرت امام رسانده شد. ایشان گفتند: «موقع وضو گرفتن آقا، اگر دستمال کاغذی هم توی روشویی بگذارید، خیس نمی شود، چه برسد به جمع آوری یک شیشه آب وضو!» روز بعد که برای تحویل گرفتن شیشه آب وضو خدمت خانم حضرت امام رسیدم، ایشان شیشه ای را به من نشان داد که به اندازۀ شیشه های قرص بود و حدود 5/1 بند انگشت آب در آن بود. از دیدن آن مقدار کم آب تعجّب نکردم، زیرا می دانستم امام در مصرف آب حتّی برای وضو هم نهایت دقت را دارند و با برداشتن آب مورد نیاز، بلافاصله شیر را می بندند.
از زبان دوست
· نور چشم محترم، مصطفی خمینی.... من اکنون در [شهر] بورسای... ترکیه بحمد الله با سلامت زندگی می کنم و حالم خوب است. نگران من نباشید. وصیت من همان است که در وصیتنامه نوشتم... چند ده سال روزه و دو سه سال نماز.
· ... مسجد وقتی نماز در آن برپا می شده است تکلیف معین می کرده اند؛ جنگ ها از آنجا شالوده اش [بنیانش] ریخته می شده است؛ تدبیر ممالک از آنجا، از مسجد شالوده اش ریخته می شده است.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 117صفحه 23