نیایش
ای خدای مهربان
زمین کوچک ما در دست قدرت توست. اگر تو اراده کنی که گهواره زمین را بلرزانی، ما که باشیم که ناسپاسی کنیم.
شاید می خواهی خواب غفلت را از چشم بندگان بزدایی. شاید می خواهی یاد زلزلۀ روز قیامت را به خاطرمان بیاوری. شاید می خواهی فراموش نکنیم که دنیا، خانۀ امنی برای انسان نیست. و باید به فکر خانه های جاودانه در بهشت باشیم.
و شاید...
نه، نمی دانم. ما که باشیم که از رازهای سر به مُهر تو آگاه شویم! امّا این را می دانم که بچه های «بم» جز تو پناهی ندارند و مادران عزادار، جز به یاری و ارادۀ تو، آرام نمی گیرند.
ای مهربانترین مهربانان
به زخم های ماندگان مرهم بگذار، و روح رفتگان را آرامش بخش، به ما توانی عطا کن که همچون نخل های سرفراز بم، خانه هایمان را محکم و استوار بسازیم. خانه هایی که با قهر زمین، آوار نشوند و بچّه ها و مادران را از هم جدا نکنند.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 119صفحه 35