احترامی هم که فاطمه به پدرش می گذاشت، احترام مخصوصی بود که مثل و مانند آن را در هیچ دختر دیگری نسبت به پدرش نمی توان دید. هر چه فاطمه بزرگتر می شد، این ادب و احترام هم بیشتر و بیشتر می شد.
عده ای از تازه مسلمان ها، که خودشان را خیلی نزدیک و صمیمی با پیغمبر می دانستند، نام ایشان را بدون کوچک ترین نشانۀ ادب و احترام، و درست مانند مردم عادی صدا می زدند. مثلاً می گفتند : « محمد ! »
خداوند، برای تربیت و آموزش این دسته از مردم، آیه ای نازل کرد و در آن به مسلمانان دستور داد که پیغمبر را مثل آدمهای دیگر به نام صدا نزنند و « ای محمد » نگویند. بلکه او را با عنوان « یا رسول الله » و « یا ایها النبی » و مانند اینها صدا کنند.
فاطمه (ع)، که تازه پا به سن نوجوانی گذاشته بود، وقتی این آیه را شنید، دیگر به خودش اجازه نداد که پیامبر را « پدر جان » صدا بزند و وقتی به حضور ایشان رسید، پدرش را « یا رسول الله » صدا زد. پیغمبر، صدای فاطمه را شناخت. اما جوابی نداد. فاطمه، دو یا سه بار همین عنوان را تکرار کرد، اما پدر به جای آن که به او جواب بدهد، روی خودش را برگرداند. وقتی برای بار سوم فاطمه پدرش را با احترام رسمی صدا کرد، پیامبر رو به او کرد و فرمود : « ای فاطمه، این آیه دربارۀ تو و خانواده و نسل تو نازل نشده است. چون تو از من هستی و من از توام. این آیه دربارۀ ستم پیشه ها و تندخویان قریش، که اهل غرور و تکبر هستند. نازل شده است. اما تو مانند گذشته مرا با نام « پدر » صدا بزن، که آن نام دلم را بهتر زنده می کند و بیشتر مورد رضایت و خوشنودی پروردگار است. »
3) محل قرارگیری شلنگ
4) جایگاه خدمه آتش نشانی
5) آینه های بغل بزرگ
مجلات دوست کودکانمجله کودک 154صفحه 19