مجله کودک 175 صفحه 4

حکایت بندهای صالح در همان سالهای تبعید امام در عراق، شاه در اوج ثبات و پایداری خود بود. او بدون اینکه کوچکترین مشکلی از سوی کشورهای خارجی داشته باشد، روزانه بیش از 6 میلیون بشکه نفت تولید میکرد. جمعیت ایران در آن سالها از 33 میلیون نفر تجاوز نمیکرد و بهای نفت به علتهای زیاد، از جمله نبرد اعراب و اسرائیل؛ گران شده بود و در آن ایام از مرز بشکهای سی دلار گذشته بود! این ثروت فراوان اگر در اختیار حاکمی صالح قرار داشت، ایران گلستان میشد. اما هنوز بسیاری از جادههای اصلی شهرهای ایران آسفالت نداشتند، بخش عظیمی از کشور از نعمت برق و امکانات بهداشتی و رفاهی محروم بودند، هنوز محلههای زیادی از جنوب و غرب تهران، آب آشامیدنی نداشتند و هر چند صد خانوار، از یک شیر فشاری، آب خوردن خود را تهیه میکردند. تعداد بیسوادان در سال 1355 که 13 سال از اجرای انقلاب به اصطلاح شاه و ملت میگذشت، هنوز 53 درصد بود! در سال 1350 که رژیم تصمیم گرفت جشنهای دو هزار و پانصدمین سال سلطنت را با هزینهای گزاف برپا کند، در پایتخت کشور هنوز دهها هزار نفر نیروی بیکار در آلونکها و حلبی آبادیهای کنار فرودگاه تهران، محلههای جنوب شهر، شرق و غرب تهران در نهایت فقر و گرسنگی، روزگار میگذراندند. وجود این حلبی آبادهای وسیع، چنان منظرهای زشت پدید آوره بود که رژیم در جریان جشنها ناگزیر شد، آن دسته از آلونکها که در مسیر دید مهمانان خارجی شرکت کننده در جشن بود را با دیوارهای نقاشی شده، بپوشاند تا آثار تمدن بزگ شاه دیده نشود! در این سالها، با اینکه تولید و فروش نفت بسیار زیاد بود اما وابستگی اقتصاد، کشاورزی و صنعت کشور به بیگانگان روز به روز بیشتر میشد. از نظر سیاسی هم، شاه، کشور را به صورت یکی از وابستهترین کشورهای جهان به غرب و خصوصاً آمریکا درآورده بود. امام در تمام دوران تبعید یک لحظه دست از مبارزه نکشید و ... ادامه دارد صبح است و «سالیوان» مشهورترین هیولای کارخانه هیولاها در خواب ناز است.