مجله کودک 250 صفحه 4

یک خاطره، هزار پند یکی از منابع کسب خبر حضرت امام (س)، رادیو بود و ایشان، دو یا سه رادیوی کوچک داشتند که خوبی آنها کوچک و قابل حمل بودنشان بود. اما اشکال آنها نیز این بود که مرتب خراب میشدند و به مرور زمان، ضعیف شده بودند. یکی از افرادی که در دفتر امام خدمت میکرد، تعریف میکند: حضرت امام، تقریباً یک روز در میان، یکی از رادیوها را میآوردند و میفرمودند که خراب است. یک روز به ذهنم رسید که در کجای دنیا، رهبر یا حتی رئیسی وجود دارد که با وجود پایبندی به استفاده از رادیو، تا این حد درگیر مشکل خرابی رادیو باشد. به همین خاطر، نتیجه گرفتم که بدون اطلاع حضرت امام، رادیوی مناسب و قوی تهیه کنم و خدمتشان تقدیم کنم. یک روز، بعد از انجام کارها، خدمتشان عرض کردم: «این رادیوهای کوچکی که خدمتتاناند، هم ضعیفاند و هم زود خراب میشوند. اجازه بفرمایید یک رادیوی بزرگ و قوی با آنتن خدمتتان بیاورم.» فرمودند: «رادیوی بزگ اینجا بوده، به درد من نمیخورد. رادیوی کوچک بهتر است.» در واقع، چون حضرت امام در بسیاری مواقع، حتی در حال قدم زدن، در اتاق ملاقات، کار و ... از رادیو استفاده میکردند، کوچک، سبک و قابل انتقال اما ناگهان فکری به سر جیمی میرسد. او از یکی از بچهها تلفن همراهش را میخواهد. اما دوستش میگوید که در خارج از زمین، تلفن همراهش آنتن نمیدهد.