- آقا... این دارد نخ «آبخوری» را میکشد، میخواهد پارهاش کند.
- به جان مادرم دروغ میگوید. آقا ما هنوز دستمان به آبخوری نرسیده.
آقای صمدی «ترکه» به دست میآمد سراغشان:
بسیار خوب بچهها، آب خوردن و شلوغکاری تمام شد. بروید سر کلاس.
- آقا، اجازه!... ما تشنهایم. هنوز آب نخوردهایم.
- آقا، ما هم آب نخوردیم.
- بسیار خوب، هرکس میخواهد آب بخورد، بیسروصدا بایستد توی صف. اول نوبت کلاس اولیها. اسماعیلی بیا کنار خمره.
اسماعیلی، که از همهی بچهها بزرگتر بود و قد بلندی داشت، میایستاد بغل خمره. لیوان لیوان به بچهها آب میداد.
بچههایی که حال و حوصلهی آنجور آب خوردن و به نوبت ایستادن را نداشتند، تا چشم آقای صمدی را دور میدیدند، یواشکی از مدرسه میزدند بیرون. میرفتند پشت مدرسه، لب چشمه یا جویی که از چشمه میآمد، زانو میزدند. دستهایشان را، رو دو تا سنگ یا روی زمین، ستون میکردند دهانشان را میخواباندند روی آب، و از آب صاف و زلال، که از میان پونهها و علفها میگذشت، حسابی میخوردند. لبها، چانهها و نوک دماغ آبچکانشان را با سرآستین پاک میکردند و میآمدند
طراحی دوچرخه، همهساله در حال دگرگونی است. فکر اصلی در طراحی دوچرخه، دادن سرعت بیشتر به این وسیله است. بنابراین از مواد سبک وزن در ساخت دوچرخه استفاده زیادی میشود.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 469صفحه 34