در پی شهادت حجت الاسلام و المسلمین سید ابراهیم رئیسی و همراهان در سانحه سقوط هلیکوپتر، یادگار امام پیام تسلیتی را صادر کرد.
امام در بیانات خود به آیات قرآن که مسلمین را به مبارزه با سرمایه داران و طواغیت فرا می خواند، اشاره کرده اسلام، قرآن و روحانیت را نقطۀ اتکا و مایۀ اتحاد مردم ایران در نهضت اخیر معرفی می نمایند و به تبیین مواضع روحانیت پرداخته و اعلام می کنند که روحانیت با مفاسد تمدن و دانشگاه استعماری و سینما و رادیوی در خدمت استعمار، مخالف است نه با مظاهر تمدن.
اما نقطه اوج این امتیازدهی ها، به دوران نخست وزیری حسنعلی منصور و اسدالله علم باز می گردد. در همین دوران بود که لایحه کاپیتولاسیون در مجلس شورای ملی مطرح شد. این لایحه پس از برگزاری رفراندوم انقلاب سفید و تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی که هر دو با انتقادات فراوانی از سوی محافل مذهبی و در راس آن ها امام خمینی قرار گرفت، در مجلس طرح شد. برداشتن موانع حقوقی و قانونی حضور نیروهای امریکایی در ایران و تضمین امنیت آنان برای شاه اهمیت داشت، به ویژه آنکه وی برای اجرای سریع اصلاحات اقتصادی و سیاسی، زیر فشار امریکا قرار گرفته بود. در این شرایط احیای نظام کاپیتولاسیون با هدف اعطای مصونیت سیاسی و کنسولی به اتباع امریکایی در ایران در دستور کار دولت قرار گرفت . این چنین بود که لایحه کاپیتولاسیون در ۱۳ مهر ۱۳۴۲ در کابینه علم و در مرداد ۱۳۴۳ در مجلس سنا به تصویب رسید. در ۲۱ مهر ۱۳۴۳ حسنعلی منصور نخست وزیر وقت این لایحه را به صورت ناگهانی به مجلس شورای ملی برد.
با شروع اقامت حضرت امام در فرانسه، خبرگزاری ها و رسانه های گوناگون فرصت یافتند تا از نزدیک به گفتگو با رهبر انقلاب اسلامی بپردازند و نظرات ایشان را در مسائل گوناگون جویا شوند.
اینجانب به پیروی از ملت عظیم الشأن و با اطلاع از مقام و مرتبت متفکر و دانشمند محترم جناب حجت الاسلام آقای سید علی خامنه ای رأی ملت را تنفیذ و ایشان را به سمت ریاست جمهوری اسلامی ایران منصوب نمودم. و رأی ملت مسلمان متعهد و تنفیذ آن محدود است به اینکه ایشان به همان نحو که تا کنون خدمتگزار اسلام و ملت و طرفدار قشر مستضعف، بوده اند از این پس نیز به همان تعهد باقی باشند و از طریق مستقیم انسانیت و اسلام انحراف ننمایند.
در این نوشتار سعی بر این است که به اهم وقایع و رخدادهای حیات پربرکت حضرت امام خمینی (س) اشاره گردد. ضمنا در ادامه مناسبتهای ملی و مذهبی روز را در سیره و اندیشه امام جستجو می کنیم.
به دنبال اعلام تصویب نامه انجمنهای ایالتی و ولایتی در جراید عصر تهران در روز 16 مهر 1341، امام خمینی بی درنگ علمای طراز اول قم را به نشست و گفتگو پیرامون این تصویبنامه دعوت کرد. و تنها یک شب پس از اعلام آن در جراید عصر تهران در روز 17 مهرماه 1341 تلگرافی را به محمدرضا پهلوی مخابره کردند.
امام هنگامی که در نجف بودند، گاهی بیرون می رفتند و برمی گشتند و با یک ذوق و شوقی می گفتند: یک بچه ای را دیدم که این جوری بود با او خندیدم، دست روی سر و صورتش کشیدم. یک بچه ای که وضع ظاهرش نظافتی نداشت، با اینکه امام خودشان خیلی نظیف و تمیز بودند. ولی امام آن طور از او تعریف می کردند و با یک ذوقی می گفتند که مثلاً دستی به سر او کشیده بودند. به نظرم می آمد که مثلاً چه چیزی از آن کودک می تواند برای امام جالب باشد.
اکنون که من - به ناچار - باید ترک جوار مولا امیر المؤمنین - علیه السلام - را نمایم و در کشورهای اسلامی، دست خود را برای خدمت به شما ملت محروم - که مورد هجوم همه جانبه اجانب و وابستگان به آنان هستید - باز نمی بینم و از ورود به کویت با داشتن اجازه ممانعت نمودند، به سوی فرانسه پرواز می کنم. پیش من مکان معینی مطرح نیست؛ عمل به تکلیف الهی مطرح است، مصالح عالیه اسلام و مسلمین مطرح است. ما و شما امروز که نهضت اسلامی به مرتبه بسیار حساس رسیده است مسئول هستیم؛ اسلام از ما انتظار دارد. چشم جهانیان امروز به سوی شما ملت غیور دوخته شده. دولت های استفاده طلب به مطالعه روحیه و مقدار پشتکار ملت ما پرداخته اند. شما مردان و زنان تاریخ باید پایداری در راه کوبیدن ستمکاران و دفاع از حق را به جهانیان و نسل های آینده ثابت کنید. من در حال گرفتاری ها و اشتغالات اخیر، اخبار ایران و قیامهای پی در پی نقاط مختلفه را مثل کرمانشاه و بعض مناطق کردستان و قتل هایی که به دست دژخیمان شاه واقع شده می شنیدم، و هم متأثر و متأسف بوده و هستم و هم امیدوار و سربلند؛ امیدوار به شجاعت ملت بزرگ، و سربلند از فداکاری آنان در راه اسلام و مستضعفین. سربلند باد ملتی که با فداکاری خود قدم در راه پیروزی حق برداشت و سدهای مانع از آن را یکی پس از دیگری شکست! پیروز باد رادمردانی که با خون خود عزت بر باد رفته را بازگرفت و عظمت پای
لزوم توجه به خانواده های شهدا و ایثارگران، تقویت بنیه دفاعی و نظامی کشور، توجه به بخش کشاورزی، توسعه مراکز علمی و تحقیقاتی، توجه به رفاه عمومی، تشویق تولیدات داخلی و حفظ شعائر اسلامی، پرهیز از تنگ نظری ها و افراط کاری ها، رعایت اصول ایمنی، استفاده از نیروهای عظیم مردمی و توسعه حضور مردم، نگهداری چند شهر تخریب شده به عنوان سند دوران دفاع مقدس، حفظ ارزش ها و شئون اخلاقی و اجتماعی و سالم سازی اجتماعات.
امام خمینی(س) در هر زمان و فرصت مناسب، آن چه را که برای جوامع اسلامی ضروری بود ـ بی هیچ مبالغه و مداهنه و بدون توجّه به این که طرح مطلب، برای چه کسانی خوشایند خواهد بود و به چه قشر و گروهی برخواهد خورد ـ با بیانی ساده و همه فهم تشریح می کردند.
من یک صحبت دارم برای ملت ایران و برای ملت عراق و ارتش عراق هم یک صحبت. برای ملت ایران این صحبت را دارم که گمان نکند ملت ایران که ارتش ایران نمی تواند جلوی اینها را بگیرد. خیر، ارتش ایران و قوای مسلّح ما، پاسدارهای عزیز ما قادر بر این معنا هستند، لکن تا مسأله جدّی نشود، آنها جدّاً عمل نمی کنند. آن روزی که مسأله جدّی شد، تمام اینها به طور جِدّ، امر می کنم که عمل بکنند و عراق را سر جای خودشان بنشانند.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.