رفته رفته خیانتهای بنی صدر شکل علنی به خود می گرفت تا جایی که امام فرمان عزلش را صادر کرد.
امام در مورد استفاده از امکانات زندگی، هم راجع به خودشان و هم راجع به اهل منزل جز به قدر ضرورت استفاده نمی کردند.
امام از بازگو شدن ویژگیها و برجستگیهای دینی، علمی و اخلاقیشان ناراحت بودند.
خاطرۀ جالبى که از درس امام(ره) دارم اولین جملۀ اولین درس امام در نجف است.
روزى امام در خصوص ارثیه اى که از طرف مرحوم پدرشان به ایشان به ارث رسیده بود ما را خواستند.
امام در ملاقاتهاى خود، به برادران جانبازى که با ویلچر خدمتشان مى آمدند بیشتر از همه نگاه مى کردند.
در رابطه با امور مالى حزب جمهورى اسلامی ما خودمان فکر می کردیم که حزب باید روى پاى خودش بایستد.
بیان امام در تدریس به قدری شیرین و رسا بود که هیچکس را نیازمند به اینکه از کس دیگری بپرسد و نظر امام را استفسار کند نبود.
امام فرمودند: بولتنهاى متعدد و مختلف بهصورت اسرافآمیزى منتشر مىشود
یک بار عده ای از شخصیت های دولت عراق خدمت چند نفر از آقایان مراجع از جمله حضرت امام رسیده بودند .
امام سعی بر آن داشتند کسانی که در پای درسشان حاضر میشدند صاحبنظر باشند.
همیشه حقیقت رفتارشان با حقیقت گفتارشان تطابق داشت.
من یک مرتبه هم ندیدم امام در کارهایشان حتی یک حیله شرعی به کار برده باشند.
روزی یکی از دوستان و شاگردان امام به بنده پیشنهاد کرد خدمت ایشان بروم بلکه موافقتشان را برای چاپ رساله بدست آورم.
امام در پاریس در یک خانه کوچک زندگی می کرد که دو اتاق بیشتر نداشت.
وقتی امام متوجه مطلب شدند با کمال قاطعیت از توزیع آن منع کردند.
امام در مسجد جامع شهر قبل از غروب و در ماه مبارک رمضان درس اخلاق میگفتند.
امام خطاب به بنیصدر گفتند این را از مغزت بیرون کن که اگر در جنگ نباشی، جنگ شکست میخورد
امام به طلبهها میفرمودند: «اول اگر جوانها زیاد سراغ مستحبات بروند، از واجباتشان باز میمانند.»
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.