رفته رفته خیانتهای بنی صدر شکل علنی به خود می گرفت تا جایی که امام فرمان عزلش را صادر کرد.
روزی به اتفاق فرماندهان عملیاتی سپاه به محضر امام مشرف شدیم.
قبل از حادثه فیضیه و نزدیک عید، یک روز صبح زود، در بین راه که میرفتم اعلامیههایی را دیدم که به در و دیوار زده بودند.
روزى شاگردان با هم گفتند: «این درست نیست که ایشان نیز همانند ما روى زیلوى نازک و سرد بنشینند».
نوشتهای از بحث یکی از اساتید داشتم که اشکالاتی در آن به ذهنم آمده بود.
وقتی کویت امام را راه نداد و مجدداً به عراق برگشتیم.
صبر و استقامت و حلم و بردباری امام از بارزترین صفات معظمله بود.
امام در دید و بازدید از علما و احترام به آنها دقت نظر داشتند
پس از دو نوبت بحث، حضرت امام نظر خود را صریح و قاطع به شکل دستوری فرمودند.
پاسخ امام در برابر پیشنهاد اینجانب این بود که «شما هر چه بگویید و هر کاری را که انجام بدهید صحیح است».
هیچوقت در کتب امام جانب اطناب را نمی بینید.
در نجف بعضی از آقایان و مردم به امام گله میکردند که چرا با بعضی از دوستانتان زیاد گرم نمیگیرید؟
بعد از رحلت آیات عظام حکیم و شاهرودی حجتالاسلام و المسلمین احسانبخش نامهای از رشت برایم به نجف ارسال داشت
از ویژگیهای مهم امام تشخیص موقعیت جامعهٔ ایرانی بود که مسأله بسیار دقیقی بود.
به حسب مسئولیت هایی که در حوزه داشتیم گاهی ضرورت داشت که به خدمت حضرت امام مشرف شویم
امام در دوران زندگی خویش کوچکترین گامی در راه بدست آوردن مقام و مسند برنداشتند.
یک شب که در نجف در محضر امام بودم معظم له اظهار نگرانی کردند.
حدود سال 1309 بود که از طرف حکومت رضاشاه دو نفر به نامه ای آل آقا و ذوالریاستین برای امتحان گرفتن از طلاب آمدند.
بنظر من انقلابی که امام در دفاع از حجتهای الهی کرد، از انقلاب اسلامی بزرگتر است.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.