انگار آن چیزی که باید باشند نیستند. به گونهای فریبدهندهاند. ولی خب گویا چارهای نیست و باید قبولش کرد. به نوعی تن به آنها دادهایم. چوب این قدر زیباست که خودتان میبینید حتی حالا که جنس قابها از چیز دیگری است باز هم نقشی از چوب روی آن زده شده تا به نظر چوبی برسند. اما این قابها خیلی با قابهایی که ما در آن دوران میساختیم فرق میکند.
· از آن قابها بگویید.
نه تنها از لحاظ ماده مورد مصرف بلکه حتی نوع کاری هم که برای ساخت یک قاب انجام میدادیم خیلی تفاوت با قابهای امروزی وجود دارد. در آن زمان که ما وارد این کار شدم امکانات چندانی وجود نداشت و بیشتر کارها با دست و به سختی انجام میشد. کار را از کنده درخت شروع میکردیم، یعنی تمام مراحل ساخت قاب را از ابتدا خودمان انجام میدادیم. بعد از آنکه یک کنده درخت انتخاب و تهیه میشد و به مغازهمان میآمد ابتدا شاخهها و زائدههای آن جدا میشد، پوست آن کنده میشد و سپس با اراه دوسر به اندازههای مختلفی تقسیم میشد. مراحل دیگری هم مانند رندهکاری، سمبادهزنی، فارسی بُر کردن، میخکوبی و رنگ کای انجام میشد تا یک قاب آماده شود.
· کار سختی بوده است.
بله، مخصوصاً با امکانات آن زمان، بعدها ابزارهایی ساخته شدند که از سختی کارهایی شبیه کار ما به شدت کم کردند. مثلاً در پل چوبی کارگاههایی تأسیس شد که ارههایی بزرگ و برقی داشتند و با آنها به راحتی چوبها را میبریدند. دیگر ما هم هرگاه برای خرید چوب میرفتیم همانجا سفارش خرد کردن چوبها را طبق آنچه میخواستیم میدادیم، یا مثلاً با ساخت دستگاه پمپ برای پاشیدن رنگ، رنگکاری قابها خیلی راحتتر شد. اما همانطور که گفتم در زمانی که من شروع به کار کردم این حرفها نبود و کارها کاملاً با دست انجام میگرفت. البته من در آن
مو و ناخن
حدود 120 هزار مو بر روی سر ما وجود دارد. (اگر باور ندارید، میتوانید آنها را بشمارید!) سطح بدن ما هم مو دارد، این موها 120 میلیون عدد
مجلات دوست کودکانمجله کودک 408صفحه 12