مجله نوجوان 116 صفحه 4

مژگان بهمنش دو یـار قهرمــان گفت و گو با حسین رضا زاده و کوروش باقری اشاره: چیزی نمانده بود جلوی ورودی اصلی استادیوم آزادی، قشون و قشون کشی راه بیفتد. قشون ما، یعنی خبرنگار و عکاس و قشون حراستیها. شاید احساس کرده بودند به اندازۀ یک بمب اتم خطرناکیم و یا به قول یکی از دوستان، حال می‏کردند که حالمان را بگیرند. به همین خاطر، تحت هیچ شرایطی دلشان نمی‏خواست که ما وارد استادیوم شویم. از حراست ورودی اصلی به حراست کشتی و وزنه‏برداری بی‏سیم زدند که خبرنگارها می‏آیند. به داخل راهشان ندهید (تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل). بماند که در این بین چه اتفاقهایی افتاد و حراستیها چه عکس العملهایی نشان دادند و حتی به خواست دو قهرمان کشور هم توجهی نکردند. بر عکس تصورمان که فکر می‏کردیم «رضا زاده» و «باقری» تمایلی به انجام مصاحبه ندارند، آنها بیشتر از هر کس دیگری تلاش کردند تا ما وارد ساختمان وزنه‏برداری- محل اردوی وزنه‏برداران- شویم و با دو قهرمان ملی کشور یعنی «حسین رضا زاده» و «کوروش باقری» دوست و مربی وی که خود کلکسیونی از مدالهای رنگین وزنه‏برداری دارد، مصاحبه کنیم. گفت‏وگوی زیر، حاصل یک گپ کوتاه، پس از یک جدال طولانی و نفس گیر است. * تعریف شما از نوجوانی چیست؟ رضازاده: دوران درس و مدرسه و کوچه و همبازی و بهترین زمان برای شروع ورزش. باقری: مرحله‏ای از زندگی که در آن بعد اصلی شخصیت انسان، شکل می‏گیرد و در این دوران اگر خوب هدایت شویم، می‏توانیم تأثیر گذار باشیم. * توجه به چه نکته‏ای در دوران نوجوانی اهمیت دارد؟ رضازاده: نوجوانی بهترین زمان برای شروع ورزش است. هر رشته‏ای را که انتخاب کنید