مجله نوجوان 139 صفحه 11

آزادی در سایۀ بندگی حاصل می­شود خداوند انسان را رها و یله خلق نکرده است بلکه قوانین دقیق و پیچیده­ای برای او مقرّر کرده است تا بتواند در این جهان اسرار آمیز مسیر سعادت و کمال خویش را پیدا کند و این همان چیزی است که انسان را اشرف مخلوقات ساخته است. پس انسان موجودی قانونمند است که می­تواند به آزادی برسد. آنکس که به معنای واقعی کلمه بندۀ خدا باشد و به عمل به دستورات خداوند پایبند باشد دیگر از هیچ کس دیگری دستور نخواهد گرفت و به بندگی هیچ مخلوق دیگری تن نخواهد داد چرا که می­داند تنها قدرت اداره کنندۀ جهان، خداوند است و هیچ کس دیگری در این جهان به غیر از خداوند اراده­ای از خود ندارد. مؤمن می­داند که روزی اش به دست خداست پس برای به دست آوردن روزی به خدا توکّل می­کند و حاضر نمی­شود با بندگی و بردگی مخلوقات خدا نان بخورد. کسی می­تواند آزاد وآزاده باشد که یقین کند انسان تنها بندۀ خداست و از غیر خدا کاری ساخته نیست؛ پس آزادی واقعی صفتی است که تنها مؤمنین به آن دست خواهند یافت. آزاد کسی است که اسیر خودش نباشد امام ما که سرمشق آزادگی بود و آزادی را برای ملّتهای مسلمان به ارمغان آورد بیش از آنکه خود را از مزاحمت جاه طلبانۀ رژیم و ایران را از چنگال حکومت ظالمان آزاد کند، روح خویش را از هواهای نفسانی و خواهشهای درونی نفس و آرزوهای دور و دراز،آزاد کرده بود. چگونه آن کس که بندۀ هوای نفس خویش است می­تواند آزادی را به دیگر مردم جهان هدیه کند؟ آزادگی امام ما در مبارزۀ ایشان با هوای نفس و ایمان خالصانه و اخلاص عارفانۀ ایشان ریشه داشت.