مجله نوجوان 139 صفحه 25

آیینهای احیا (غسل احیا،قرآن به سر گذاری،نماز هزار رکعت،نماز هفت قل هو الله،نخ الغوث) نیز در این شبها خوانده می­شد. رسم و آیین دیگری نیز در این شبها رواج داشت که مخصوص زنان بود.زنان شرکت کننده در مراسم احیاء قبل از مراسم،نخ بلندی را با خود می­آوردند و خواندن هر بند از دعای جوشن کبیر یک گره به آن می­زدند.در پایان دعا این ریسمان صد گره خورده بود وو «نخ صد گره»«نخ روزه»«نخ احیاء» و از همه معروفتر «نخ الغوث» نامیده می­شد.صاحب نخ،معتقد بود که این نخ برای تبرک زندگی و باز کردن گره ی مشکلات او تا سه ستال بعد کافی است و به همین دلیل عموما نخ الغوث را تا رمضان بعد،به نیت تبرک نگه می­داشتند. قرائت قرآن اذکار ادعیه و. .. نیز از آیینهای رایج این شبها در گذشته بود که تا امروز نیز ادامه دارد و البته شب زنده داری را نیز باید به همه ی این موارد اضافه کرد. نزول قرآن در ماه رمضان یکی دیگر از دلایل اهمیت این ماه است. این نزول در شب قدر، قدر و قیمت معنوی بیاندازه­ای را به شبهایی خاص از ماه رمضان بخشیده­است که از آن به عنوان لیالی قدر نام برده می­شود. در این شبها که به روایتی سه شب (شبهای نوزدهم و بیست و یکم و بیست و سوم ) و به روایتی چهار شب ( شبهای پیش گفته به علاوه شب بیست و هفتم ) است. مراسم ویژه عبادت برگزار می­شده است و هنوز نیز به صورت خاصی برگزار می­شود. در گذشته علاوه بر آنچه امروز مرسوم است. سنتها و آئینهای فراوانی در این شبها رواج داشته که برخی از آنها را در ادامه ذکر می­کنیم. غروب یا بعد از افطار شبهای احیا «غسل احیا» توسط افراد انجام می­شده و حتی المقدور از خوردن غذاهای سنگین که باعث خواب آلودگی و رخوت می شود پرهیز می­شده است. ورود مساجد در این شبها همراه بوده­است با خواندن ادعیه­ی مختلفی که مخصوص این شبها وارد شده است. ادعیه­ای مثل جوشن صغیر و جوشن کبیر، توسل،مجیر و... که البته بر دعاهای معمول سایر شبها اضافه می­شده­است. سپس مراسم «قرآن به سر گذاری» انجام و سپس نمازهای ویژۀ این شب برگزار می­شده است. علاوه بر این آیینها که امروزه نیز تقریباً به همین شکل برگزار می­شوند، در گذشته نمازهای خاصی نیز برای این شبها مورد توصیه و اهتمام بوده است. از نمازهای معروف گذشته در این شبها می­توان به نماز «هزار رکعت» اشاره کرد که البته 900 رکعت آن در طول ماه خوانده می­شد و در این شبها باید صد رکعت آخر آن خوانده می­شد.نماز دیگر، «نماز هفت قل هوالله » بود که در هر رکعت آن (4رکعت) باید هفت بار قل هو الله خوانده می­شد. نماز خاص«صد رکعت»