مجله نوجوان 139 صفحه 22

اگر علی نبود... روزی عمر حذیقه را دید، به او گفت چگونه صبح کردی؟ حذیقه گفت: می­خواهی چگونه صبح کرده باشم؟ به خدا سوگند صبح نمودم در حالی که حق را دشمن و فتنه را دوست می­دارم و بر نادیده گواهی می­دهم و غیر مخلوق را حفظ می­کنم و بدون وضو نماز می­خوانم و در زمین چیزی دارم که خدا در آسمان ندارد. عمر از شنیدن سخنان حذیقه برآشفت و از او روی گردانده و چون عجله داشت وی را ترک گفت ولی تصمیم گرفت او را تنبیه کند. در میان راه علی علیه السلام را دید، حضرت دریافت که وی خشمگین است. علت را پرسید، عمر گفت " حذیقه را ملاقات کرده­ام و به او گفته­ام چگونه صبح کردی و او گفته صبح نمودم د رحالی که حق را خوش ندارم. امیرالمومنین فرمود: راست گفته، که از مرگ خوشش نمی­آید با این که آن حق است. عمر: او گفته فتنه را دوست می­دارم. علی علیه السلام: راست گفته، مال و فرزندان را دوست می­دارد و خداوند فرموده " انما اموالکم و اولادکم فتنته ". جز این نیست که مالها و فرزندانتان برای شما فتنه و سبب آزمایشند. عمر: می­گوید بر نادیده گواهی می­دهم. امیرالمومنین: راست گفته، بر یگانگی خداوند، مرگ، زنده شدن، بهشت، دوزخ، صراط گواهی می­دهد و هیچکدام از آنها را ندیده است. عمر: می­گوید غیر مخلوق را حفظ می­کند. امیرالمومنین: راست گفته. کتاب خدا را حفظ می­کند و آن غیر مخلوق است. عمر: می­گوید بدون وضو نماز می­گزارم. علی علیه السلام: راست گفته بر پسر عمم رسول خدا بدون وضو صلوات می­فرستد و آن جایز است. عمر: از همه اینها بالاتر می­گوید من در زمین چیزی دارم که خدا در آسمان ندارد. علی علیه السلام: راست گفته. او زن و فرزند دارد و خدا از آن منزه است. در این هنگام عمر گفت: اگر علی ابن ابیطالب نبود، نزدیک بود عمر هلاک شود.